Wstęp: Pielęgniarki narażone są na rozwój wyprysku rąk z powodu zawodowej ekspozycji na różne czynniki drażniące, w tym mokre środowisko pracy. Celem badania była ocena wpływu mokrego środowiska pracy na wybrane parametry bariery naskórkowej – przeznaskórkową utratę wody (transepidemal water loss – TEWL) i zawartość wody w naskórku – oraz lepkosprężystość skóry u pielęgniarek. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 90 pielęgniarek zatrudnionych na oddziałach szpitalnych. Pomiary zostały przeprowadzone w obrębie powierzchni grzbietowej ręki dominującej, przy użyciu urządzenia Cutometer MPA 580, wyposażonego w sondy Tewameter TM 300 i Corneometer CM 825 (prod. Courage&Khazaka, Niemcy). Wszystkie badania odbyły się na terenie szpitali. Podobne badania przeprowadzono w grupie porównawczej osób nienarażonych na czynniki drażniące. Wyniki: W badanej grupie pielęgniarek średnia wartość TEWL wynosiła 15,5 g/godz./m² i była wyższa niż w grupie porównawczej (12,99 g/godz./m²). Po odrzuceniu skrajnych wyników różnica między grupami okazała się istotna statystycznie (p < 0,05). Średnia zawartość wody w naskórku była niższa w grupie pielęgniarek (37,915) w zestawieniu z grupą porównawczą (40,05), jednak nie była to różnica znacząca statystycznie. Również wyniki pomiaru lepkosprężystości wskazywały na brak istotnych różnic między badanymi grupami. Wykazano słabą zależność parametrów lepkosprężystości od wieku badanych. Wnioski: Wyniki przeprowadzonej instrumentalnej oceny cech biofizycznych skóry wskazują, że praca w mokrym środowisku w umiarkowanym stopniu wywiera negatywny wpływ na stan skóry. Wyższy w porównaniu z grupą porównawczą wskaźnik TEWL i niższa zawartość wody w naskórku u pracowników narażonych na czynniki drażniące odzwierciedla niekorzystne oddziaływanie tych czynników na funkcjonowanie bariery naskórkowej. Med. Pr. 2014;65(5):609–619