Wstęp: Artykuł prezentuje weryfikację struktury czynnikowej oraz wstępną walidację 2 narzędzi: Kwestionariusza upodmiotowienia psychologicznego wśród polskich pielęgniarek i położnych opracowanego przez Spreitzer oraz Kwestionariusza upodmiotowienia psychologicznego dla pacjentów opracowanego przez Schutza i wsp. na podstawie koncepcji Spreitzer. W koncepcji tej upodmiotowienie psychologiczne oznacza wewnętrzną motywację pracownika do kształtowania przekonania o znaczeniu własnej roli w organizacji. Analogicznie upodmiotowienie psychologiczne pacjenta to wewnętrzna motywacja, w której wyniku kształtuje on przekonania o znaczeniu roli pełnionej przez siebie w procesie leczenia. Celem badania były weryfikacje właściwości psychometrycznych polskich wersji kwestionariuszy oraz 4-czynnikowej struktury upodmiotowienia psychologicznego w próbach polskich pielęgniarek i pacjentów. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na 29 oddziałach szpitalnych w 15 polskich szpitalach. Wzięło w nich udział 309 osób zatrudnionych na stanowisku pielęgniarki lub położnej w szpitalu oraz 305 pełnoletnich pacjentów. Treść pozycji została przetłumaczona z języka angielskiego przy zastosowaniu metody translacji zwrotnej. Wyniki: Konfirmacyjna analiza czynnikowa wykazała akceptowalne dopasowanie do danych 3-czynnikowego modelu upodmiotowienia psychologicznego (bez skali Nadawania osobistego znaczenia wykonywanej pracy) w próbie polskich pielęgniarek i położnych oraz modelu 4-czynnikowego w próbie polskich pacjentów. Skale obu narzędzi wykazują wysoką rzetelność. Wstępnie oszacowano także trafność kryterialną skal obu narzędzi. Wnioski: Polskie wersje obu narzędzi wykazują zadowalające właściwości psychometryczne. Mogą być stosowane w badaniach pielęgniarek i położnych oraz w badaniach pacjentów. Med. Pr. 2020;71(5):551–568