Wstęp: Większość czynności o charakterze zarówno statycznym, jak i dynamicznym w pracy zawodowej pielęgniarki jest wykonywana w pozycji wymuszonej. Nadmierne i niewłaściwe obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego, zwłaszcza podczas podnoszenia oraz przemieszczania pacjentów, jest przyczyną wielu urazów i dolegliwości bólowych. W pracy przedstawiono realizację i ewaluację programu dotyczącego prewencji dysfunkcji układu mięśniowo-szkieletowego, skierowanego do aktywnych zawodowo pielęgniarek. Materiał i metody: W badaniu ankietowym kwalifikującym do programu profilaktycznego wzięło udział 125 pielęgniarek pracujących na oddziałach zachowawczych (92%) i w lecznictwie ambulatoryjnym (8%) odczuwających dolegliwości ze strony układu mięśniowo-szkieletowego (ostatecznie do programu przystąpiło 65 badanych). Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z wykorzystaniem: skali jakości życia World Health Organization Quality of Life-BREF (WHOQOL-BREF) (wyniki skali zawierają się w zakresie 4−20 pkt), 5-stopniowej skali do oceny częstotliwości i natężenia bólu oraz wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI). Wyniki: Średni wiek badanych wynosił 46,6 roku (±8,6), a staż pracy – 24,3 roku (±9,8). Ogółem 57% badanych zgłaszało dolegliwości bólowe ze strony układu mięśniowo-szkieletowego, które w zdecydowanej większości dotyczyły odcinka lędźwiowego kręgosłupa (89,2%). Stale występujące dolegliwości były charakterystyczne dla pielęgniarek, których średnia wieku wynosiła 49,5 roku (p = 0,0001), ze stażem pracy powyżej 27 lat (p = 0,0002) i z wartością BMI ≥ 25 kg/m2 (p = 0,0038). Średnie wyniki jakości życia były istotnie zależne od natężenia dolegliwości bólowych (p < 0,05). Wnioski: Badania dowiodły, że ból narastający wraz z wiekiem i czasem trwania aktywności zawodowej był istotnym czynnikiem obniżającym jakość życia pielęgniarek. Nasilenie i częstość odczuwanych dolegliwości istotnie zmniejszyła się po udziale w zajęciach kinezyterapeutycznych. Med. Pr. 2019;70(2):189–199