Wstęp: Z wielu schorzeń i zaburzeń układu nerwowego, których swoiste skutki wpływają na możliwość podejmowania różnych form aktywności zawodowej, na szczególną uwagę zasługuje choroba Parkinsona (Parkinson’s disease – PD). Stanowi ona coraz większy problem społeczny ze względu na rosnącą liczbę zachorowań i coraz niższy wiek pacjentów. Celem badań było określenie wpływu pracy zawodowej i rehabilitacji ruchowej na jakość życia osób z PD. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 109 osób z rozpoznaną PD w II stopniu zaawansowania według skali Hoehn i Yahr. Badani zostali podzieleni na osoby pracujące i niepracujące oraz uczestniczące i nieuczestniczące w procesie rehabilitacji. Do określenia stanu klinicznego zastosowano Ujednoliconą Skalę Oceny Choroby Parkinsona (Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – UPDRS). Do określenia jakości życia wykorzystano skale: Kwestionariusz Choroby Parkinsona (Parkinson’s Disease Questionnaire – PDQ-39), Kwestionariusz Oceny Jakości Życia SF-36 (SF-36 – short form, wersja skrócona) i Kwestionariusz Jakości Życia Osób z Chorobą Parkinsona (Parkinson’s Disease Quality of Life Questionnaire – PDQL). Wyniki: Uzyskane wyniki wykazały istotne statystycznie różnice międzygrupowe w ocenie jakości życia we wszystkich badanych skalach: PDQ-39 (F = 5,278, p = 0,04), SF komponent fizyczny (F = 4,24, p = 0,005), SF komponent psychiczny (F = 3,45, p = 0,021) i PDQL (F = 6,57, p = 0,003). Wnioski: Aktywność zawodowa oraz udział w odpowiednio zaplanowanych zajęciach fizjoterapeutycznych wpływają na zmniejszenie stopnia nasilenia objawów i poprawę jakości życia osób cierpiących na PD. Badania wykazały, że jakość życia osób z PD jest uwarunkowana pracą zawodową i udziałem w procesie rehabilitacji ruchowej. Med. Pr. 2017;68(6):725–734