PRACA ORYGINALNA
Samoocena stanu zdrowia, wypadki w trakcie służby i profilaktyka stresu zawodowego w Służbie Więziennej
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Gdański / University of Gdańsk, Gdańsk, Poland (Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii / Faculty of Social Sciences, Institute of Psychology)
Data publikacji online: 20-07-2018
Autor do korespondencji
Andrzej Piotrowski
Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych,
Instytut Psychologii, ul. Jana Bażyńskiego 4, 80-309 Gdańsk
Med Pr Work Health Saf. 2018;69(4):425-38
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp: Celem pracy było ocenienie poziomu zdrowia pracowników, oszacowanie ilości wypadków podczas pełnienia służby
oraz identyfikacja stosowania i spostrzeganej skuteczności profilaktyki stresu zawodowego w Służbie Więziennej (SW). Materiał i metody: Badanie kwestionariuszowe zostało przeprowadzone w 2015 r. w Centralnym Ośrodku Szkolenia Służby Więziennej
w Kaliszu oraz w wybranych zakładach karnych i aresztach śledczych na grupie 250 funkcjonariuszy SW za pomocą ankiety skonstruowanej
dzięki współpracy z Zespołem Służby Medycyny Pracy i Bezpieczeństwa i Higieny Pracy Centralnego Zarządu Służby
Więziennej. Znalazły się w niej pytania dotyczące częstotliwości występowania bólów głowy, nadciśnienia, zaburzeń snu, przyjmowania
leków przeciwbólowych, wypadków w trakcie służby oraz profilaktyki stresu zawodowego. Dodatkowo posłużono się
kwestionariuszem Mini-COPE Carvera, który służy do oceny stosowanych strategii radzenia sobie ze stresem. Wyniki: Na częste
bóle głowy, zaburzenia snu i nadciśnienie skarży się 9–14% funkcjonariuszy. Jeden na 20 funkcjonariuszy SW często korzysta z leków
przeciwbólowych. Co 8. funkcjonariusz w ciągu 5 lat poprzedzających badanie miał wypadek w trakcie pełnienia służby, co
na tle osób pracujących w Polsce jest wynikiem kilkakrotnie wyższym. W warsztatach profilaktyki stresu i treningu umiejętności
interpersonalnych uczestniczyło przynajmniej 70% kadry i większość funkcjonariuszy uważa je za skuteczne. Brak możliwości
realizowania urlopów zgodnie z harmonogramem jest udziałem 10% badanej próby, a co 20. funkcjonariusz SW musi go przerwać
z uwagi na sytuację w służbie. Ujawniono, że preferencje w zakresie stosowanych strategii radzenia sobie ze stresem okazały się
w niewielkim stopniu różnicujące funkcjonariuszy podejmujących i niepodejmujących aktywność w zakresie profilaktyki stresu
zawodowego. Wnioski: Funkcjonariusze służący w systemie wielozmianowym oraz o dłuższym stażu służby powinni być objęci
większą profilaktyką ze strony Medycyny Pracy Służby Więziennej. Prowadzenie szkoleń z zakresu prewencji stresu zawodowego
powinno następować już na początku służby. Med. Pr. 2018;69(4):425–438