Wstęp: Badacze wypalenia zawodowego wskazują na jego 3 zasadnicze źródła – strukturę osobowości, specyfikę relacji interpersonalnych i czynniki organizacyjne. Celem niniejszych badań była ocena występowania zjawiska wypalenia zawodowego, charakterystyka osobowościowa funkcjonariuszy służby więziennej i określenie predyktorów wypalenia zawodowego w tej grupie zawodowej. Materiał i metody: Badania przeprowadzono wśród funkcjonariuszy służby więziennej, których podzielono na 2 grupy – pracujących w bezpośrednim kontakcie z osadzonymi i pracowników administracji zakładu karnego. W badaniu wykorzystano następujące narzędzia: Inwentarz Osobowości NEO-FFI (Five Factor Inventory – inwentarz pięcioczynnikowy) i Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (Link Burnout Questionnaire – LBQ). Wyniki: Analiza cech osobowości w badanej grupie wykazała wysokie nasilenie cechy neurotyczności, ekstrawersji, otwartości, ugodowości i sumienności. Jednocześnie najwyższe wyniki uzyskano w zakresie ekstrawersji, najniższe w zakresie sumienności. Poziom wypalenia zawodowego w obu badanych grupach mieści się w górnej granicy wyników przeciętnych, bez istotnych statystycznie różnic między grupami. Wyniki niniejszych badań wykazały, że osoby pracujące w bezpośrednim kontakcie z osadzonymi doświadczają większych rozczarowań i wyczerpania psychofizycznego w pracy. Analizy pokazały, że wraz ze wzrostem stażu pracy rośnie poziom wyczerpania i rozczarowania u badanych pracowników. Wykazano również, że predyktorem skuteczności jest poziom neurotyzmu, ekstrawersji i ugodowości. Wnioski: Poziom wypalenia zawodowego w badanej grupie mieści się w górnej granicy wyników przeciętnych. Cechy osobowości stanowią istotny wyznacznik rozwoju objawów wypalenia zawodowego u funkcjonariuszy penitencjarnych, a ich rola zmienia się wraz z upływem lat przepracowanych w służbie więziennej. Stanowisko pracy różnicuje stopień doświadczania symptomów wypalenia zawodowego. Med. Pr. 2017;68(1):85–94