Wstęp: W dniu 3 lipca 2009 r. weszły w życie nowe przepisy prawne dotyczące orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. W artykule przedstawiono opinie przedstawicieli jednostek orzeczniczych I stopnia i inspekcji sanitarnej na temat funkcjonowania tych podmiotów oraz problemów, które mogą być przyczyną trudności i/lub błędów diagnostyczno-orzeczniczych. Materiał i metody: Badaniem ankietowym objęto przedstawicieli 20 wojewódzkich ośrodków medycyny pracy i 40 państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych. Analizie poddano 57 otrzymanych ankiet. Wyniki: Pozytywnie zostały ocenione: zmiana procedury zgłaszania podejrzenia choroby zawodowej (50%), utrzymanie terminów ograniczających możliwość rozpoznania choroby zawodowej (89,2%) i zmiany dotyczące jednostek orzeczniczych w zakresie chorób zakaźnych (92,9%). Za przeprowadzaniem oceny narażenia zawodowego wspólnie przez lekarza i służbę bhp pracodawcy i/lub inspekcji sanitarnej opowiada się 66,7% ankietowanych. W opinii 1/3 respondentów zmiany w wykazie chorób zawodowych nie mają wpływu na postępowanie orzecznicze. Wnioski: Wprowadzenie nowych regulacji prawnych przyczyniło się do usprawnienia postępowania orzeczniczego dotyczącego chorób zawodowych. Konieczne jest natomiast opracowanie szczegółowych wytycznych diagnostycznych i kryteriów rozpoznawania chorób zawodowych oraz powołanie przez Ministra Zdrowia zespołu ekspertów zajmującego się analizowaniem najnowszych osiągnięć wiedzy medycznej i uaktualnianiem wykazu chorób zawodowych. Standardem powinno być przeprowadzenie oceny narażenia zawodowego przez zespół składający się z lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną, przedstawiciela służby bhp oraz inspekcji sanitarnej. Med. Pr. 2014;65(4):473–483