Nefropatia mezoamerykańska (mesoamerican nephropathy – MeN) to endemiczna forma przewlekłej choroby nerek (PChN), która nie ma związku z czynnikami ryzyka rozwoju PChN, takimi jak cukrzyca i nadciśnienie tętnicze. Występuje przede wszystkim u mężczyzn zatrudnionych w rolnictwie, wykonujących ciężką pracę fizyczną w gorącym i suchym klimacie. Od końca lat 90. XX w. zanotowano znaczący wzrost liczby zachorowań na PChN w Ameryce Środkowej i południowym Meksyku, a częstość jej występowania w tym regionie jest prawie 9-krotnie wyższa niż w Stanach Zjednoczonych. Najwyższa na świecie śmiertelność z powodu PChN jest w Salwadorze: w latach 1984–2005 wzrosła 10-krotnie. Patofizjologia MeN pozostaje niewyjaśniona. W materiale histopatologicznym obecne są przewlekłe zmiany cewkowo-śródmiąższowe, którym mogą towarzyszyć zmiany w kłębuszkach nerkowych. Na rozwój choroby mają istotny wpływ powtarzany cyklicznie stres cieplny, związane z nim nadmierne pocenie się oraz odwodnienie. Choroba stanowi ważny problem społeczny i ekonomiczny oraz wyzwanie w zakresie diagnostyki, terapii i profilaktyki dla lekarzy wielu specjalności, szczególnie dla lekarzy medycyny pracy. Med. Pr. 2020;71(3):353–361