Wstęp: Pielęgniarki są znaczącą grupą zawodową personelu szpitalnego, która obejmuje pacjentów stałą opieką. Gotowość pielęgniarek do polecenia szpitala, w którym pracują, jako miejsca opieki odzwierciedla ich zaufanie do oferowanej w nim opieki, satysfakcję z pracy i identyfikację z miejscem pracy. Celem badania było określenie, które czynniki środowiska pracy i związane z nimi czynniki zawodowe i/lub osobiste sprawiają, że pielęgniarki rekomendują szpital jako miejsce opieki. Materiał i metody: Przekrojowe badania korelacyjne bazowały na anonimowych ankietach uzyskanych od 1723 pielęgniarek pracujących w 30 polskich szpitalach. Dane analizowano przy użyciu modelu regresji logistycznej szacowanego za pomocą uogólnionych równań estymujących. Wyniki: Około 25% pielęgniarek nie poleciłoby swojego szpitala jako miejsca opieki. Wynikało to z negatywnej oceny bezpieczeństwa pacjenta (iloraz szans (odds ratio – OR) = 0,28; 95-procentowy przedział ufności (confidence interval – CI): 0,18–0,46; p = 0,00), pogorszenia jakości opieki w roku poprzedzającym badanie (OR = 0,62; 95% CI: 0,41–0,93; p = 0,02), niezadowalających warunków pracy (OR = 0,35; 95% CI: 0,22–0,57; p = 0,00), niezadowalającej współpracy lekarzy z pielęgniarkami (OR = 0,37; 95% CI: 0,25–0,54; p = 0,00), mało elastycznego czasu pracy (OR = 0,74; 95% CI: 0,55–0,99; p = 0,04), ograniczonych możliwości dokształcania się (OR = 0,71; 95% CI: 0,54–0,95; p = 0,02) i wysokiego poziomu depersonalizacji badanych (OR = 1,78; 95% CI: 1,18–1,68; p = 0,00). Wnioski: Zarządzający szpitalami powinni wdrożyć strategie, które poprawią bezpieczeństwo pacjentów i warunki pracy personelu. Pozwoli to również stworzyć lepszy i bardziej konkurencyjny wizerunek szpitala w społeczności lokalnej. Med. Pr. 2016;67(4):447–454