Kup czasopismo
PL EN
PRACA ORYGINALNA
Samoocena stanu zdrowia, wypadki w trakcie służby i profilaktyka stresu zawodowego w Służbie Więziennej
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Gdański / University of Gdańsk, Gdańsk, Poland (Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii / Faculty of Social Sciences, Institute of Psychology)
 
 
Data publikacji online: 20-07-2018
 
 
Autor do korespondencji
Andrzej Piotrowski   

Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii, ul. Jana Bażyńskiego 4, 80-309 Gdańsk
 
 
Med Pr Work Health Saf. 2018;69(4):425-38
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp: Celem pracy było ocenienie poziomu zdrowia pracowników, oszacowanie ilości wypadków podczas pełnienia służby oraz identyfikacja stosowania i spostrzeganej skuteczności profilaktyki stresu zawodowego w Służbie Więziennej (SW). Materiał i metody: Badanie kwestionariuszowe zostało przeprowadzone w 2015 r. w Centralnym Ośrodku Szkolenia Służby Więziennej w Kaliszu oraz w wybranych zakładach karnych i aresztach śledczych na grupie 250 funkcjonariuszy SW za pomocą ankiety skonstruowanej dzięki współpracy z Zespołem Służby Medycyny Pracy i Bezpieczeństwa i Higieny Pracy Centralnego Zarządu Służby Więziennej. Znalazły się w niej pytania dotyczące częstotliwości występowania bólów głowy, nadciśnienia, zaburzeń snu, przyjmowania leków przeciwbólowych, wypadków w trakcie służby oraz profilaktyki stresu zawodowego. Dodatkowo posłużono się kwestionariuszem Mini-COPE Carvera, który służy do oceny stosowanych strategii radzenia sobie ze stresem. Wyniki: Na częste bóle głowy, zaburzenia snu i nadciśnienie skarży się 9–14% funkcjonariuszy. Jeden na 20 funkcjonariuszy SW często korzysta z leków przeciwbólowych. Co 8. funkcjonariusz w ciągu 5 lat poprzedzających badanie miał wypadek w trakcie pełnienia służby, co na tle osób pracujących w Polsce jest wynikiem kilkakrotnie wyższym. W warsztatach profilaktyki stresu i treningu umiejętności interpersonalnych uczestniczyło przynajmniej 70% kadry i większość funkcjonariuszy uważa je za skuteczne. Brak możliwości realizowania urlopów zgodnie z harmonogramem jest udziałem 10% badanej próby, a co 20. funkcjonariusz SW musi go przerwać z uwagi na sytuację w służbie. Ujawniono, że preferencje w zakresie stosowanych strategii radzenia sobie ze stresem okazały się w niewielkim stopniu różnicujące funkcjonariuszy podejmujących i niepodejmujących aktywność w zakresie profilaktyki stresu zawodowego. Wnioski: Funkcjonariusze służący w systemie wielozmianowym oraz o dłuższym stażu służby powinni być objęci większą profilaktyką ze strony Medycyny Pracy Służby Więziennej. Prowadzenie szkoleń z zakresu prewencji stresu zawodowego powinno następować już na początku służby. Med. Pr. 2018;69(4):425–438
eISSN:2353-1339
ISSN:0465-5893
Journals System - logo
Scroll to top