Wstęp: Celem pracy była eksploracja temperamentu jako moderatora konsekwencji zdrowotnych narażenia pracowników sądownictwa na zagrożenia psychospołeczne w pracy oraz próba wyodrębnienia temperamentalnego czynnika ryzyka. Materiał i metody: W badaniu uwzględniono dane zebrane od 355 pracowników sądownictwa powszechnego: sędziów, asystentów, urzędników i pracowników obsługi z wydziałów cywilnych, karnych, gospodarczych oraz pracy i ubezpieczeń społecznych. Do pomiaru wykorzystano: Kwestionariusz Psychospołeczne Warunki Pracy autorstwa Cieślaka i Widerszal-Bazyl, Kwestionariusz Temperamentu i Charakteru (Temperament and Character Inventory – TCI) Cloningera w adaptacji Hornowskiej oraz Kwestionariusz Ogólnego Stanu Zdrowia Goldberga (General Health Questionnaire-28 – GHQ-28) w adaptacji Makowskiej i Merecz. Analizy prowadzono w modelu regresji logistycznej metodą selekcji postępującej w oparciu o iloraz wiarygodności dla modelu. Wyniki: Uzyskane rezultaty potwierdzają moderujący wpływ temperamentu na skutki zdrowotne stresu związanego z pracą. Ujawniono, że wysoki poziom poszukiwania nowości stanowi niezależny temperamentalny czynnik ryzyka wystąpienia zaburzeń zdrowia psychicznego wśród pracowników sądownictwa w sytuacji ekspozycji na umiarkowane lub wysokie wymagania w pracy. Istotnym czynnikiem ochronnym okazała się kontrola nad pracą. Płeć żeńska zwiększała ryzyko szkód zdrowotnych. Wnioski: Temperament może być czynnikiem kontrolującym wpływ zagrożeń psychospołecznych na zdrowie pracowników. Konieczne są dalsze badania w celu lepszego poznania moderującej roli temperamentu w występowaniu konsekwencji zdrowotnych stresu związanego z pracą, z uwzględnieniem specyfiki różnych grup zawodowych i środowisk pracy. Med. Pr. 2017;68(3):375–390