PRACA ORYGINALNA
Implikacje radiologiczne zabiegów stałej elektroterapii serca (CIED) – wybrane aspekty
Więcej
Ukryj
1
Warszawski Uniwersytet Medyczny / Medical University of Warsaw, Warszawa, Poland
(I Katedra i Klinika Kardiologii / 1st Department of Cardiology)
2
Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN, Warszawa, Polska / Mossakowski Medical Research Centre, Polish Academy of Sciences, Warsaw, Poland
3
Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny / Central University Hospital, Warszawa, Poland
(Klinika Kardiologii / Department of Cardiology)
4
Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie / Central Clinical Hospital of the Ministry of the Interior and Administration in Warsaw, Warszawa, Poland
5
Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie BNP Paribas Cardif Polska S.A. / Cardif Assurances Risques Divers Poland S.A., Warszawa, Poland
Data publikacji online: 24-04-2017
Autor do korespondencji
Dariusz Artur Kosior
Centralny Szpital Kliniczny
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Klinika Kardiologii i Nadciśnienia Tętniczego,
ul. Wołoska 137, 02-507 Warszawa
Med Pr Work Health Saf. 2017;68(3):363-74
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp: Realizacja części procedur CIED (cardiac implantable electronic device – stałej elektroterapii serca) wymaga zastosowania
promieniowania rentgenowskiego (rtg.), co znajduje odzwierciedlenie w czasie ekspozycji TFTs (total fluoroscopy times – łączny
czas naświetlania) oraz wielkości dawki promieniowania rtg. wyemitowanej na skórę pacjenta (dose area product – DAP). Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym dotyczącym lat 2012–2015 objęto 522 procedury CIED (u 176 kobiet i 346 mężczyzn,
średnia wieku: 75±11 lat), z których 424 były zabiegami pierwszorazowymi (de novo), a 98 powtórnymi (upgrade), wymagającymi
wprowadzenia nowej elektrody i zmiany urządzenia. Zarejestrowane po ich realizacji parametry TFTs i DAP odniesiono
do wymienionych poniżej grup. Grupę 424 zabiegów de novo tworzyły: 203 implantacje stymulatorów (pacemaker – PM), 171 implantacji
kardiowerterów-defibrylatorów (implantable cardiowerter-defibrylator – ICD), w których obrębie niezależnie wyodrębniono
układy 1- i 2-jamowe, oraz 50 implantacji układów resynchronizujących (cardiac resynchronization therapy – CRT).
W przypadku grupy 98 procedur upgrade porównano parametry między 2 podgrupami zabiegów – tylko do CRT oraz tylko
w obrębie PM i ICD. Wyniki: Najniższe wartości TFTs i DAP towarzyszyły implantacjom PM, pośrednie – ICD, z wyraźnym
wzrostem w przypadku układów 2-jamowych w stosunku do 1-jamowych. Najwyższe wartości TFTs i DAP cechowały zabiegi
CRT. Zabiegom upgrade do CRT towarzyszyły 4-krotnie większe wartości TFTs i DAP w porównaniu z upgrade niezwiązanym
z CRT. W przypadku zabiegów CRT de novo i CRT upgrade średnie wartości mierzonych parametrów były zbliżone. Wnioski: Czas ekspozycji i wielkość DAP pozostawały dodatnio związane z zaawansowaniem procedury CIED, przy czym zabiegi z zakresu
CRT wyróżniały się ich największymi wartościami. Med. Pr. 2017;68(3):363–374