Wstęp: Zmęczenie przewlekłe to problem dotykający coraz większej liczby osób. Wśród nich są przedstawiciele różnych zawodów, którzy są zmuszeni zmagać się nie tylko ze stresem zawodowym, ale także ze zmęczeniem. Należą do nich także policjanci, u których kluczowe w pojawianiu się zmęczenia przewlekłego mogą być takie czynniki, jak narażenie na stresujące, często traumatyczne sytuacje, kontakt z osobami łamiącymi prawo, praca zmianowa i kontakt z przełożonymi. Wskutek działania wymienionych czynników zmęczenie przewlekłe nie pojawia się jednak u wszystkich funkcjonariuszy – jego wystąpienie zależy od wielu innych właściwości, m.in. od temperamentu. Materiał i metody: Badanie, w którym wzięło udział 61 funkcjonariuszy policji z garnizonu kujawsko-pomorskiego, przeprowadzono z wykorzystaniem Kwestionariusza Temperamentu EAS (emotionality, activity, sociability – emocjonalność, aktywność towarzyskość) Bussa i Plomina, Kwestionariusza CIS-20R (cykliczne badanie innowacji) Vercoulena i wsp. oraz ankiety na temat danych społeczno-demograficznych. Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują na związek emocjonalności ze zmęczeniem przewlekłym. Analizy statystyczne wykazały ujemną korelację między składowymi emocjonalności (tj. niezadowoleniem, strachem, złością) a ogólnym wskaźnikiem zmęczenia przewlekłego. Nie wykazano istotnego statystycznie związku między wiekiem badanych i stażem służby a poziomem zmęczenia przewlekłego. Wnioski: Uzyskane wyniki wykazały niepokojąco wysoki poziom zmęczenia przewlekłego u zbadanych funkcjonariuszy policji. Nie wykazały natomiast związku tego zmęczenia z takimi cechami temperamentu, jak towarzyskość czy aktywność, wskazywanych w literaturze przedmiotu jako czynniki redukujące zmęczenie i stres. Med. Pr. 2015;66(6):793–801