Wstęp: Celem badań była analiza psychometrycznych właściwości polskiej wersji Oldenburskiego Kwestionariusza Wypalenia Zawodowego (Oldenburg Burnout Inventory – OLBI) – jego struktury czynnikowej, rzetelności, trafności teoretycznej i normalizacji. Kwestionariusz mierzy 2 kluczowe komponenty wypalenia zawodowego – wyczerpanie oraz zdystansowanie wobec pracy. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w 3 niezależnych próbach – liczących 1804 osoby, 366 osób i 46 osób – pracujących w zawodach służb społecznych i zawodach usługowych. Budowę czynnikową narzędzia sprawdzono za pomocą eksploracyjnej analizy czynnikowej. Jego rzetelność obliczono 2 metodami – przy użyciu miary α Cronbacha (zgodność wewnętrzna) i testu–retestu (stabilność czasowa) – z 6-tygodniową przerwą w pomiarze. Trafność teoretyczną kwestionariusza oszacowano za pomocą analizy korelacji, w której zmiennymi kryterialnymi były stres spostrzegany i zaangażowanie w pracy. Normy obliczono w skali staninowej. Wyniki: Analiza czynnikowa wykazała 2-czynnikową strukturę kwestionariusza, która zawierała pytania sformułowane pozytywnie i negatywnie. To zadecydowało o przeprowadzeniu oddzielnych analiz dla 2 podskal teoretycznych – wyczerpania i zdystansowania wobec pracy. Podskale okazały się spójne i obejmowały po 2 czynniki stwierdzeń sformułowanych pozytywnie i negatywnie. Wyczerpanie i zdystansowanie wobec pracy były ze sobą umiarkowanie współzależne. Rzetelność narzędzia była satysfakcjonująca. Zgodnie z przewidywaniem wyczerpanie i zdystansowanie wobec pracy dodatnio wiązały się ze stresem spostrzeganym i ujemnie z zaangażowaniem w pracy oraz z 3 jego komponentami – wigorem, oddaniem się pracy i pochłonięciem przez pracę. Wnioski: Mimo pewnych ograniczeń polska wersja Oldenburskiego Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego jest narzędziem o dobrych właściwościach psychometrycznych, które może być polecane jako alternatywna metoda pomiaru wypalenia zawodowego. Med. Pr. 2016;67(1):29–41