Kup czasopismo
PL EN
PRACA ORYGINALNA
Ocena stężenia 25(OH)D u osób z zespołem metabolicznym pracujących w rolnictwie
 
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Medyczny w Łodzi / Medical University of Lodz, Łódź, Poland (Zakład Żywienia i Epidemiologii / Department of Nutrition and Epidemiology)
 
2
Uniwersytet Medyczny w Łodzi / Medical University of Lodz, Łódź, Poland (Klinika Chorób Wewnętrznych i Nefrodiabetologii / Department of Internal Medicine and Nephrodiabetology)
 
3
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, Białystok, Poland (Zakład Higieny, Epidemiologii i Ergonomii / Department of Hygiene, Epidemiology and Ergonomics)
 
 
Data publikacji online: 21-10-2020
 
 
Autor do korespondencji
Małgorzata Godala   

Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Zakład Żywienia i Epidemiologii, ul. Żeligowskiego 7/9, 90-752 Łódź
 
 
Med Pr Work Health Saf. 2021;72(1):9-18
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp: Dane dotyczące stanu odżywienia witaminą D populacji polskiej są niepełne. Niedobory witaminy D wydają się powszechne, jednak nie odnaleziono polskich badań, które weryfikowałyby stężenie 25-hydroksywitaminy D [25(OH)D] u osób intensywnie eksponowanych na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Celem pracy była ocena stężenia 25(OH)D w osoczu osób z zespołem metabolicznym (ZM) pracujących w rolnictwie, częstość jej niedoborów u tych osób oraz zależność między stężeniem 25(OH)D w osoczu a tradycyjnymi biomarkerami chorób sercowo-naczyniowych. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 332 mieszkańców województwa łódzkiego pracujących w rolnictwie, w tym 231 osób z ZM i 101 zdrowych. Stężenie 25(OH)D w osoczu oceniano z użyciem testu wykorzystującego technologię chemiluminescencyjnych testów immunologicznych. Spożycie witaminy D z dietą oceniano za pomocą programu Dieta 5.0 na podstawie 24-godzinnych wywiadów żywieniowych. Wyniki: Średnie stężenie 25(OH)D w osoczu pracowników z ZM wynosiło 13,64±8,01 ng/ml i było istotnie niższe niż w grupie badanych bez ZM (26,61±10,12 ng/ml, p < 0,00001). Najwyższe średnie stężenie 25(OH)D odnotowano w miesiącach letnich. U pracowników z ZM istotnie częściej niż w grupie bez ZM stwierdzono deficytowe stężenie 25(OH)D w osoczu (odpowiednio, 81,82% i 20,79%, p < 0,00001). Stwierdzono brak korelacji między stężeniem 25(OH)D a jej spożyciem z dietą. Stężenie 25(OH)D korelowało z wiekiem (r = –0,28, p = 0,023) oraz stężeniami cholesterolu HDL (r = 0,19, p = 0,036) i glukozy (Rho = –0,24, p = 0,02) w badanej grupie rolników. Wieloczynnikowa analiza wariancji wykazała, że u pracowników z ZM czynnikiem wpływającym istotnie na średnią wartość stężenia 25(OH)D był wskaźnik masy ciała. Wnioski: Stężenie witaminy D w osoczu osób z ZM było istotnie mniejsze niż u osób zdrowych mimo jednakowej, wysokiej ekspozycji na promieniowanie UV. Ponadto u osób z ZM istotnie częściej stwierdzano deficytowe stężenie 25(OH)D niż u badanych bez ZM. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność prowadzenia dalszych badań dotyczących stężenia 25(OH)D u osób z chorobami metabolicznymi, niezależnie od wielkości ekspozycji na promieniowanie UV i spożycia witaminy D z dietą. Med. Pr. 2021;72(1):9–18
eISSN:2353-1339
ISSN:0465-5893
Journals System - logo
Scroll to top