Wstęp: Obowiązujące przepisy prawa dopuszczają wykorzystanie teleinformatycznych środków przekazu (information and communications technology – ICT) w procesie udzielania świadczeń zdrowotnych, w tym w badaniach profilaktycznych. Prawa do wykonywania badań profilaktycznych z wykorzystaniem ICT nie należy identyfikować z bezwzględnym obowiązkiem w tym zakresie. Lekarz medycyny pracy może odmówić wykonania badania profilaktycznego zdalnie, jeśli specyfika czynności medycznych i bezpieczeństwo pacjenta wymagają osobistego kontaktu z lekarzem. Stan epidemii skłonił ustawodawcę do przyjęcia rozwiązań umożliwiających kontynuowanie przez pracowników pracy na podstawie nieważnego orzeczenia pod warunkiem, że straciło ono ważność po 7 marca 2020 r. Obowiązek wykonywania badań okresowych zawieszono, co powoduje, że ich przeprowadzanie w czasie epidemii jest bezcelowe. Obowiązki pracownika i pracodawcy w tym zakresie muszą jednak zostać wypełnione nie później niż w ciągu 60 dni od odwołania stanu epidemii. Materiał i metody: W niniejszej pracy wykorzystano metodę analizy obowiązujących przepisów prawa dopuszczających wykorzystanie ICT w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych. Ponadto przeanalizowano przepisy regulujące możliwość zobowiązania pracowników do pracy zdalnej w czasie epidemii, odstąpienie od wykonywania badań okresowych i dopuszczalność pracy na podstawie orzeczenia, które straciło ważność przed 7 marca 2020 r. Wyniki: Obowiązujące regulacje prawne są niejednoznaczne i powodują trudności interpretacyjne. Dla lekarzy, którzy nie mają specjalistycznej wiedzy z zakresu medycyny pracy, możliwość wydawania orzeczeń w wyniku badań profilaktycznych niesie ze sobą potencjalne ryzyko odpowiedzialności. Wnioski: Rozwiązania Ustawy o COVID-19 dotyczące wykonywania badań profilaktycznych wprowadzają nowe prawa i obowiązki po stronie zarówno pracowników i pracodawców, jak i lekarzy. Zaimplementowanie ich jest konieczne ze względu na cel nowo wprowadzonych przepisów, którym jest minimalizowanie ryzyka zakażenia COVID-19. Jednocześnie konieczne jest przyjęcie jednolitego stanowiska w odniesieniu do praw i obowiązków lekarzy wydających orzeczenia dla celów określonych w Kodeksie pracy. Med. Pr. 2020;72(1):19–27