Wstęp: Samoocena stanu zdrowia stosowana jest w ochronie zdrowia i w konsekwencji wpływa na absencję chorobową populacji pracującej. Celem badania była ocena zależności między zmiennymi społeczno-ekonomicznymi, wybranymi formami zachowań prozdrowotnych a subiektywną oceną stanu zdrowia osób pracujących. Materiał i metody: Badaniem objęto 599 osób – 331 kobiet (55,3%) i 268 mężczyzn (44,7%) w wieku 18–67 lat, pracujących na terenie województwa świętokrzyskiego. Narzędziem badania był kwestionariusz zawierający pytania dotyczące stanu zdrowia i zachowań zdrowotnych w zakresie stylu życia. Przeprowadzono pomiary antropometryczne. W analizie statystycznej wykorzystano test niezależności Chi². W celu oceny wpływu wybranych cech na samoocenę stanu zdrowia badanych zastosowano analizę regresji logistycznej jedno- i wieloczynnikowej. Wyniki: W wieloczynnikowej analizie regresji logistycznej cechami istotnie zwiększającymi szansę bardzo dobrej lub dobrej samooceny stanu zdrowia okazały się: wiek do 39 lat (iloraz szans (odds ratio – OR) = 4,17; 95% przedział ufności (confidence interval – CI): 1,72–10,10; p < 0,002), wykształcenie wyższe (OR = 3,01; 95% CI: 1,04–8,70; p < 0,05) i dbałość o zdrowie (OR = 4,77; 95% CI: 2,81–8,09; p < 0,001). Wnioski: Pracujące osoby z wykształceniem wyższym mają lepszą kontrolę nad własnym zdrowiem i w konsekwencji lepszą jego percepcję. Konieczne jest monitorowanie samooceny stanu zdrowia pracujących jako istotnego wskaźnika oceny stanu zdrowia pracowników i zapotrzebowania na opiekę medyczną. Med. Pr. 2015;66(1):17–28