W artykule autorzy podjęli próbę analizy argumentów przemawiających za włączeniem cukrzycy do grupy chorób pośrednio związanych z pracą. Przeprowadzono przegląd literatury spośród artykułów opublikowanych w latach 1980–2016 w języku angielskim, w którym wykorzystano kombinacje słów kluczowych związanych z pracą zawodową i cukrzycą. Źródłem danych była baza PubMed. Autorzy wskazują, że za uznaniem cukrzycy za chorobę pośrednio związaną z pracą przemawia spełnienie warunków jej definicji: cukrzyca nie należy do chorób zawodowych, nie jest bezpośrednio związana ze środowiskiem pracy lub sposobem jej wykonywania, ale obserwowany jest niekorzystny wpływ na jej rozwój lub przebieg określonych uciążliwości zawodowych (w tym przypadku zmianowej pracy nocnej, wydłużonego czasu pracy, stresu zawodowego czy długotrwałej pracy siedzącej). Liczba publikacji poświęconych cukrzycy, w których uwzględniono problem pracy zawodowej, jest porównywalna z liczbą analogicznych publikacji dotyczących chorób uznanych za związane z pracą, jak nadciśnienie tętnicze czy choroba niedokrwienna serca. Aspekty aktywności zawodowej zostały uwzględnione ponadto w zaleceniach klinicznych dotyczących postępowania wobec chorych na cukrzycę, co jest niespotykane w innych tego typu standardach, nawet w przypadku chorób powszechnie uznanych za związane z pracą. Argumentem przemawiającym za włączeniem cukrzycy do grupy chorób pośrednio związanych z pracą, potwierdzającym jednocześnie potrzebę dalszych badań i praktycznych działań ukierunkowanych na prewencję cukrzycy w miejscu pracy, są także dane z piśmiennictwa, które wskazują na skuteczność interwencji w miejscu pracy ukierunkowanej na zapobieganie cukrzycy lub pogorszenia jej przebiegu. Med. Pr. 2017;68(5):667–675