Osoby z zaburzeniami psychicznymi stanowią w Polsce liczną grupę. W 2010 r. psychiatryczną opieką ambulatoryjną objętych było prawie 1,5 mln osób, natomiast w całodobowych oddziałach psychiatrycznych leczono około 200 tys. chorych. Jedynie 17% osób niepełnosprawnych psychicznie jest aktywnych zawodowo. Badania dowodzą, że mimo niekorzystnego wpływu zaburzeń psychicznych na zatrudnienie (np. obniżona produktywność, absentyzm, prezentyzm, zwiększone ryzyko wypadków w pracy), praca może mieć kluczowe znaczenie dla stabilizacji stanu psychicznego, a także może pomóc w powrocie do zdrowia. Osoby z zaburzeniami psychicznymi są grupą społeczną najbardziej narażoną na wykluczenie z rynku pracy. Wśród pracodawców przeważa opinia, że osoby chorujące psychicznie mają ograniczoną zdolność do pracy zawodowej, a społeczne postawy wobec nich cechuje tendencja do naznaczania i piętnowania. W artykule omówiono korzyści dla zdrowia wynikające z podjęcia pracy w przebiegu choroby psychicznej, bariery napotykane przez chorych w podejmowaniu i kontynuowaniu pracy oraz zawodowe funkcjonowanie osób z rozpoznaną depresją (będącą przykładem zaburzeń afektywnych) i schizofrenią (będącą przykładem zaburzeń psychotycznych). Analiza dostępnych danych wskazuje, że w celu polepszenia sytuacji osób chorujących psychicznie na rynku pracy konieczna jest ścisła współpraca przedstawicieli różnych specjalności medycznych i ich aktywne zaangażowanie w proces rehabilitacji społeczno-zawodowej osób dotkniętych zaburzeniami psychicznymi. Med. Pr. 2015;66(1):57–69