Wstęp: Realizacja części procedur CIED (cardiac implantable electronic device – stałej elektroterapii serca) wymaga zastosowania promieniowania rentgenowskiego (rtg.), co znajduje odzwierciedlenie w czasie ekspozycji TFTs (total fluoroscopy times – łączny czas naświetlania) oraz wielkości dawki promieniowania rtg. wyemitowanej na skórę pacjenta (dose area product – DAP). Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym dotyczącym lat 2012–2015 objęto 522 procedury CIED (u 176 kobiet i 346 mężczyzn, średnia wieku: 75±11 lat), z których 424 były zabiegami pierwszorazowymi (de novo), a 98 powtórnymi (upgrade), wymagającymi wprowadzenia nowej elektrody i zmiany urządzenia. Zarejestrowane po ich realizacji parametry TFTs i DAP odniesiono do wymienionych poniżej grup. Grupę 424 zabiegów de novo tworzyły: 203 implantacje stymulatorów (pacemaker – PM), 171 implantacji kardiowerterów-defibrylatorów (implantable cardiowerter-defibrylator – ICD), w których obrębie niezależnie wyodrębniono układy 1- i 2-jamowe, oraz 50 implantacji układów resynchronizujących (cardiac resynchronization therapy – CRT). W przypadku grupy 98 procedur upgrade porównano parametry między 2 podgrupami zabiegów – tylko do CRT oraz tylko w obrębie PM i ICD. Wyniki: Najniższe wartości TFTs i DAP towarzyszyły implantacjom PM, pośrednie – ICD, z wyraźnym wzrostem w przypadku układów 2-jamowych w stosunku do 1-jamowych. Najwyższe wartości TFTs i DAP cechowały zabiegi CRT. Zabiegom upgrade do CRT towarzyszyły 4-krotnie większe wartości TFTs i DAP w porównaniu z upgrade niezwiązanym z CRT. W przypadku zabiegów CRT de novo i CRT upgrade średnie wartości mierzonych parametrów były zbliżone. Wnioski: Czas ekspozycji i wielkość DAP pozostawały dodatnio związane z zaawansowaniem procedury CIED, przy czym zabiegi z zakresu CRT wyróżniały się ich największymi wartościami. Med. Pr. 2017;68(3):363–374