Wstęp: Elastyczność w radzeniu sobie ze stresem jest w kulturze europejskiej nowym konstruktem. Pozwala lepiej rozumieć mechanizmy radzenia sobie jednostki ujmowane jako proces ciągłego poszukiwania nowych, bardziej skutecznych rozwiązań. Jednostka elastycznie radząca sobie ze stresem, która zauważa nieskuteczność podejmowanych przez siebie działań, posiada szeroki repertuar strategii radzenia sobie, szuka nowych rozwiązań i wykazuje się refleksyjnością pozwalającą na dostrzeżenie nieskuteczności działania. Zawód strażaka jest profesją charakteryzującą się wysokim poziomem stresu, a osoby go wykonujące powinny cechować się świadomością podejmowanych działań zaradczych i ich faktycznej skuteczności. Materiał i metody: Zbadano 163 funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej. W badaniach korzystano z Kwestionariusza impulsywności (polska adaptacja Impulsiveness-Venturesomeness- Empathy − IVE Questionnaire), Kwestionariusza elastyczności w radzeniu sobie ze stresem (KERS-14) i ankiety osobowej. Wyniki: Funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej cechujący się bardziej nasiloną skłonnością do ryzyka wykazują większą elastyczność w radzeniu sobie ze stresem w zakresie dysponowania szerszym repertuarem i zmiennością stosowanych strategii. U funkcjonariuszy z najkrótszym stażem służby (< 9 lat) niższy poziom empatii wiązał się z wyższym poziomem zmienności strategii radzenia sobie ze stresem, a u funkcjonariuszy z najdłuższym stażem służby (> 14 lat) poziom zmienności tej strategii wzrastał wraz z poziomem empatii. Wnioski: Skłonność do ryzyka jest istotnym predyktorem elastyczności w radzeniu sobie ze stresem. Staż służby jest moderatorem (na poziomie tendencji statystycznej) związku między empatią a elastycznością w radzeniu sobie ze stresem, szczególnie w zakresie zmienności stosowania strategii radzenia sobie. Med. Pr. 2019;70(5):555–565