Wstęp: Fartuchy ołowiane – jako jeden z typów indywidualnych osłon radiologicznych – mają za zadanie chronić ciało przed szkodliwym działaniem promieniowania jonizującego. Aby osłony indywidualne spełniały swoje zadanie, wartość osłabienia wiązki promieniowania rentgenowskiego (RTG) powinna być jak najwyższa. Dotychczasowe doniesienia wskazują na możliwość występowania istotnych defektów nawet w nowo zakupionych fartuchach. Celem tej pracy była analiza wpływu warunków przechowywania i czasu użytkowania fartuchów ołowianych na wartość osłabienia przez nie wiązki promieniowania RTG. Materiał i metody: Analizie poddano 11 fartuchów ołowianych wykorzystywanych przez personel i pacjentów Zakładu Radiodiagnostyki i Radiologii Zabiegowej Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego im. prof. K. Gibińskiego w Katowicach. Zmienną zależną była średnia wartość piksela, a za zmienne grupujące przyjęto sposób przechowywania fartucha, jego wiek i grubość oraz typ jego użytkownika. Wyniki: Wykazano istotne statystycznie różnice pomiędzy wartością osłabienia wiązki promieniowania RTG poszczególnych fartuchów a ich warunkami przechowywania i wiekiem. Wnioski: Fartuchy przechowywane w pozycji wiszącej wykazują większy stopień osłabienia wiązki promieniowania RTG, a tym samym lepszą ochronę pracownika, w stosunku do fartuchów składowanych w inny sposób. Wiek fartucha wpływa na jego właściwości ochronne. Med. Pr. 2022;73(1):13–17