PRACA PRZEGLĄDOWA
Szkodliwe czynniki biologiczne w zakładach termicznego unieszkodliwiania odpadów komunalnych
Więcej
Ukryj
1
Centralny Instytut Ochrony Pracy – Państwowy Instytut Badawczy / Central Institute for Labor Protection – National Research Institute,
Warsaw, Poland (Zakład Zagrożeń Chemicznych, Pyłowych i Biologicznych, Pracownia Zagrożeń Biologicznych / Department of Chemical, Biological
and Aerosol Hazards, Laboratory of Biohazards)
Data publikacji online: 18-12-2018
Autor do korespondencji
Marcin Cyprowski
Centralny Instytut Ochrony Pracy –
Państwowy Instytut Badawczy, Zakład Zagrożeń Chemicznych, Pyłowych i Biologicznych, Pracownia Zagrożeń Biologicznych,
ul. Czerniakowska 16, 00-701 Warszawa
Med Pr Work Health Saf. 2019;70(1):99-105
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Składowanie odpadów komunalnych w specjalnie wyznaczonych do tego miejscach przez wiele lat stanowiło podstawową metodę
ich zagospodarowania – obecnie preferowana jest utylizacja termiczna. Ocena warunków pracy w spalarniach odpadów komunalnych
jest utrudniona z powodu zmienności i złożoności zanieczyszczeń emitowanych w wyniku spalania. Autorzy prac opisujących
ten problem przez wiele lat koncentrowali się przede wszystkim na zanieczyszczeniach chemicznych wewnątrz badanych
zakładów oraz zanieczyszczeniach emitowanych do powietrza atmosferycznego. Oszacowano, że stężenie pyłu organicznego na
stanowiskach pracy wynosiło 0,1–14 mg/m3. Udowodniono, że pył ten jest nośnikiem wielu różnych drobnoustrojów, w tym bakterii,
grzybów oraz promieniowców mezofilnych i termofilnych, a także adenowirusów i wirusa torque teno. W strefie oddychania
pracowników na stanowiskach pracy stwierdzono także obecność endotoksyn bakteryjnych w stężeniu nawet 50 000 EU/m3,
które mogą istotnie wpływać na występowanie reakcji prozapalnych w płucach oraz toksycznego zapalenia płuc. Czynniki biologiczne
powinny być uwzględniane w ocenie ryzyka zawodowego jako czynniki szkodliwe występujące w tym środowisku, a szczegółowe
scharakteryzowanie narażenia oraz skutków zdrowotnych wynikających z kontaktu z nimi powinno być kontynuowane
w jeszcze szerszym niż dotychczas zakresie. Med. Pr. 2019;70(1):99–105