Wstęp: W Polsce przeprowadzono dotychczas niewiele badań dotyczących opóźnień w terapii raka piersi. Celem niniejszej pracy było określenie przyczyn i skali problemów tego rodzaju oraz wskazanie roli czynników demograficznych i społecznych w występowaniu opóźnień w leczeniu. Materiał i metody: Badania zostały przeprowadzone w latach 2015−2016 w Podkarpackim Ośrodku Onkologicznym w Brzozowie na grupie 231 kobiet. Jako kryterium czasowe opóźnienia w leczeniu kobiet chorych na raka piersi przyjęto okres co najmniej 1 miesiąca od pierwszej konsultacji onkologicznej do podjęcia leczenia. W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego i analizę dokumentacji medycznej. Narzędziami badawczymi były kwestionariusz ankiety i protokół naukowo-badawczy. Zebrany materiał poddano analizie statystycznej z użyciem testu χ². Za istotne statystycznie przyjęto p < 0,05. Wyniki: Opóźnienia w leczeniu dotyczyły 62,8% kobiet z badanej grupy, a średni czas zwłoki wyniósł 12,6 tygodni. Przyczynami opóźnień były najczęściej: lęk przed potwierdzeniem rozpoznania nowotworu, długi czas oczekiwania na badania specjalistyczne i ich wyniki, ponadto wiek, stan cywilny i aktywność zawodowa pacjentek. Nie stwierdzono istotnej statystycznie zależności między wykonywanym zawodem, poziomem wykształcenia i miejscem zamieszkania badanych a występowaniem opóźnień w leczeniu. Wnioski: Opóźnienia w leczeniu kobiet chorych na raka piersi dotyczyły większości badanych. Stwierdzono związek opóźnień z wybranymi czynnikami demograficznymi i społecznymi. Med. Pr. 2019;70(1):89–98