Wstęp: W biurowych pomieszczeniach open space jedną z podstawowych przyczyn uciążliwości pracy jest hałas rozmów pracowników. W celu jego ograniczenia określono dopuszczalne wartości wielkości charakteryzujących właściwości akustyczne w tych pomieszczeniach w skali dwustopniowej. Materiał i metody: W artykule wprowadzono trzystopniową skalę oceny właściwości akustycznych pomieszczenia (złe, słabe, dobre) bazującą na wielkościach oceny według PN-B-02151-4:2015 oraz PN-EN ISO 3382‑3:2012 – kryterium I. Określono dodatkowo nowe, także trzystopniowe, II kryterium oceny dotyczące separacji akustycznej między grupami stanowisk pracy. W celu jego spełnienia konieczne jest uwzględnienie adaptacji akustycznej pomieszczenia. Podano wyniki badania metodami symulacji obliczeniowej wielowariantowej (7) adaptacji akustycznej w pomieszczeniu trzynawowym. Wyniki: Wymagania PN-B-02151-4:2015 (kryterium I) zostały spełnione po zastosowaniu: dźwiękochłonnego sufitu podwieszanego i ekranów akustycznych przy stanowiskach pracy. Do spełnienia wymagań PN-EN ISO 3382-3:2012 (kryterium I) konieczne było dodatkowe uwzględnienie materiałów dźwiękochłonnych na wewnętrznych ścianach pomieszczenia oraz ekranów akustycznych rozdzielających nawy pomieszczenia. Do spełnienia wymagań kryterium II konieczne okazało się dodatkowe zastosowanie ekranów akustycznych rozdzielających grupy stanowisk pracy oraz ekranów akustycznych w ciągach komunikacyjnych dla pieszych. Wnioski: Jest możliwe uzyskanie odpowiednich właściwości akustycznych w pomieszczeniach biurowych open space. Wymagania określone zgodnie z PN-B-02151-4:2015 można spełnić przy znacznie mniejszej adaptacji akustycznej niż wymagania PN-EN ISO 3382‑3:2012. Zastosowanie trzystopniowej skali oceny właściwości akustycznych pomieszczenia pozwala w bardziej precyzyjny sposób różnicować je pod względem ich właściwości akustycznych. Wprowadzenie nowego sposobu oceny, uwzględniającego grupowanie stanowisk pracy w pomieszczeniu, pozwala w bardziej miarodajny sposób oceniać właściwości akustyczne przez pominięcie wpływu na ocenę obszarów, w których nie przebiega praca. Med. Pr. 2021;72(4):375–390