Wstęp: Zaburzenia lękowe mogą stanowić niezależny czynnik ryzyka wielu chorób somatycznych oraz występować jako powikłanie chorób organicznych, będąc przyczyną ich niekorzystnego przebiegu i gorszego rokowania. Głównym celem badań była ocena wpływu reakcji lękowych na zaburzenia procesów homeostatycznych w obrębie układu oddechowego, ze strony którego zgłaszano liczne objawy podmiotowe. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę 50 osób z zaburzeniami lękowymi uogólnionymi w wieku M±SD 62,5±2,29 roku (grupa I) oraz 60 zdrowych ochotników w wieku M±SD 61,94±2,32 roku (grupa II) jako grupę odniesienia. U osób z obu grup przeprowadzono badanie spirometryczne i pulsoksymetrię. Poziom deklarowanej duszności oceniono za pomocą 10-stopniowej skali Borga. Ponadto od wszystkich uczestników zebrano wywiad lekarski i przeprowadzano u nich badanie fizykalne. Wyniki: W grupie I hiperwentylacja występowała w postaci przewlekłej, a poziom deklarowanej duszności odpowiadał duszności o słabym nasileniu, pomimo prawidłowej saturacji krwi tętniczej tlenem (oxygen saturation – SaO₂). Obiektywna ocena wskaźnika Tiffeneau wykazała obturacyjne zaburzenia wentylacji, a ocena natężonej objętości wydechowej w czasie 1 s (forced expiratory volume in 1 s – FEV₁) odpowiadała obturacji łagodnej (FEV₁ = 80,88% wartości należnej), natomiast spadek wartości parametrów wdechowych w stosunku do ich wydechowych odpowiedników, np. natężonej pojemności życiowej wdechowej do natężonej pojemności życiowej wydechowej, wskazywał na zaburzenia typu wdechowego. Z kolei analiza procentowa wartości należnych maksymalnych przepływów wydechowych w grupie I pozwoliła ustalić, że obturacja występowała głównie na poziomie górnych dróg oddechowych. Odnotowano także statystycznie istotne korelacje między poziomem deklarowanej duszności a parametrami spirometrycznymi u osób z grupy I, podczas gdy te z grupy II nie deklarowały duszności. Wnioski: Wykazano, że zaburzenia lękowe, poza wpływem na zmianę wzorca oddechowego, mogą wywoływać obiektywne zmiany parametrów spirometrycznych na równi z chorobami organicznymi. W wyniku błędnej interpretacji bodźców aferentnych w ośrodku oddechowym prawidłowa SaO₂ mogła być bodźcem wyzwalającym duszność, co łącznie z jej charakterystycznymi cechami przemawiało za psychogennym podłożem tej duszności. Med Pr Work Health Saf. 2025;76(3)