Niniejsza praca analizuje chirurgiczne metody leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (benign prostatic hyperplasia – BPH). Omówiono tradycyjne procedury, takie jak przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (transurethral resection of the prostate – TURP), oraz nowoczesne, małoinwazyjne techniki, m.in. przezcewkową enukleację gruczołu krokowego za pomocą lasera holmowego (holmium laser enucleation of the prostate – HoLEP), przezcewkowe nacięcie prostaty (transurethral incision of the prostate – TUIP), podwieszenie części sterczowej cewki moczowej (prostatic urethral lift – PUL) i embolizację tętnic sterczowych (prostatic artery embolization – PAE). Autorzy podkreślają, że postęp technologiczny oraz indywidualne podejście do pacjenta przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności terapii. Przeprowadzono przegląd literatury w językach polskim i angielskim, dostępnej w bazach PubMed, Scopus oraz Web of Science, wykorzystując słowa kluczowe: „rozrost gruczołu krokowego”, „TURP”, „HoLEP”, „BPH”, „BPO” (benign prostatic obstruction). Analizie poddano artykuły spełniające ustalone kryteria, zgodne z obowiązującymi standardami postępowania według wytycznych towarzystw urologicznych, a także istotne treści dotyczące wykorzystania telemedycyny w populacji geriatrycznej – jej skuteczności, zastosowań, ograniczeń i związanych z nią wyzwań. Publikacje zostały ocenione przez autorów – wykluczono źródła zawierające potencjalnie nieaktualne informacje. Obecnie istnieje wiele metod chirurgicznego leczenia BPH, a żadna z dostępnych opcji nie może zostać uznana za bezwzględnie najlepszą. Kluczowe jest indywidualne podejście do pacjenta, uwzględniające różnorodne czynniki w doborze optymalnej terapii. Dostępne metody leczenia mogą mieć podobną skuteczność, ale różnią się kosztami, czasem działania i możliwymi skutkami ubocznymi. Niektóre dają szybkie efekty, jednak ich trwałość jest ograniczona, podczas gdy inne wymagają większych nakładów finansowych i czasu, lecz przynoszą długoterminowe korzyści. Ostateczny wybór zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz dostępnych środków. Rozwój procedur małoinwazyjnych rozszerzył możliwości leczenia, ograniczając ryzyko powikłań oraz skracając czas hospitalizacji i rekonwalescencji. Nieustanne badania i innowacje technologiczne doskonalą metody operacyjne, prowadząc do lepszych wyników urodynamicznych i większej skuteczności terapii. Med Pr Work Health Saf. 2025;76(3)