Wstęp: Celem pracy była ocena obciążenia układu ruchu i jego zdrowotnych konsekwencji u ładowaczy nieczystości stałych, niezbędna do opracowania propozycji działań w kierunku minimalizacji przeciążeń układu ruchu. Materiał i metody: Badaniem objęto 15 ładowaczy w wieku 25-50 lat. Informacje na temat charakterystyki stanowiska pracy i subiektywnych odczuć pracowników w zakresie uciążliwości pracy oraz występowania dolegliwości uzyskano, stosując wywiad wolny i badanie kwestionariuszowe. Ponadto wykonano fotograficzną rejestrację typowych czynności roboczych oraz przy użyciu systemu GPS rejestrację drogi przebytej przez ładowaczy i szybkości ich przemieszczania się, pomiar siły niezbędnej do przemieszczania pojemników ze śmieciami, pomiar wydatku energetycznego (metodą kalorymetrii pośredniej), ocenę obciążenia przy użyciu systemu FirstBeat i metodą REBA oraz pomiar długości kręgosłupa metodą stadiometryczną. Wyniki: Ładowacze pracujący w zespołach 2-3-osobowych pokonują dziennie pieszo ok. 15 km w rejonach miejskich, a w wiejskich - ok. 18 km. Dolegliwości ze strony układu ruchu występowały najczęściej w okolicach stóp (60% badanych), kolan oraz nadgarstków i barków (ponad 40%). U wszystkich pracowników stwierdzono po pracy zmniejszenie długości kręgosłupa o 10-14 mm (średnio: 11,4 mm). Wnioski: Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na bardzo duże obciążenie fizyczne ładowaczy spowodowane sposobem wykonywania pracy i jej organizacją. Z tego względu konieczne jest wprowadzenie interwencji ergonomicznych, które powinny uwzględniać m.in. szkolenie pracowników w zakresie prawidłowych sposobów wykonywania pracy, wypoczynku aktywnego i biernego, ale także kontrolę stanu technicznego wyposażenia i pojemników na śmieci oraz renegocjację umów z klientami, zwłaszcza w zakresie ponadnormatywnego ładowania pojemników. Med. Pr. 2013;64(4):507–519