Wstęp: Celem pracy była ocena statusu zawodowego osób po całkowitej endoprotezoplastyce stawu biodrowego w okresie 2–3 lat od zabiegu oraz analiza wpływu takich czynników, jak wiek, płeć, BMI (body mass index – wskaźnik masy ciała), sprawność funkcjonalna i samoocena stanu zdrowia na utrzymanie aktywności zawodowej. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 107 osób, w tym 56 kobiet i 51 mężczyzn. Średni wiek badanych wynosił 55,1 roku. Zastosowano wystandaryzowany autorski kwestionariusz, który zawierał pytania dotyczące danych osobowych i klinicznych, aktywności zawodowej oraz samooceny stanu zdrowia. Dokonano pomiaru masy ciała i wzrostu i wyliczono wskaźnik BMI. Wykorzystano także 100-punktową skalę Harrisa (Harris Hip Score) do oceny sprawności funkcjonalnej badanych. Wyniki: Po zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego ok. 60% pacjentów nie było aktywnych zawodowo – świadczenia rentowe pobierały 44 (41,1%) osoby, świadczenia emerytalne – 18 (16,8%) osób, a zasiłek dla bezrobotnych – 2 (1,9%) osoby. Nikt z badanych niepracujących przed zabiegiem (z powodu renty) nie podjął pracy po zabiegu. Płeć badanych nie miała istotnego statystycznie wpływu na podjęcie aktywności zawodowej po zabiegu, podobnie jak rodzaj wykonywanej pracy i BMI. Stwierdzono natomiast statystycznie istotne zależności między podejmowaniem aktywności zawodowej po zabiegu a poziomem sprawności funkcjonalnej ocenianej skalą Harrisa (p = 0,0350) i samooceną stanu zdrowia (p = 0,0057). Wnioski: Ponad połowa badanych nie podjęła pracy po całkowitej endoprotezoplastyce biodra w okresie 2–3 lat od zabiegu. W grupie osób pracujących umysłowo przed zabiegiem do pracy powróciło stosunkowo najwięcej osób spośród wszystkich badanych. Istotny wpływ na powrót do pracy miały wiek, sprawność funkcjonalna i samoocena stanu zdrowia. Med. Pr. 2018;69(2):191–198