Wstęp: W artykule przedstawiono podstawowe dane o chorobach zawodowych stwierdzonych w 2012 r. Materiał i metody: Podstawą opracowania były „Karty stwierdzenia choroby zawodowej” wystawione przez stacje sanitarno-epidemiologiczne w 2012 r. i przesłane do Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych w Instytucie Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi. Dane przedstawiono z uwzględnieniem jednostek chorobowych, płci i wieku osób chorych, okresu narażenia w miejscu pracy na czynniki szkodliwe, które powodują stwierdzoną patologię, oraz w zależności od sekcji gospodarki narodowej i województw. Zapadalność scharakteryzowano za pomocą współczynników obliczanych w stosunku do liczby zatrudnionych lub liczby pracujących. Wyniki: Stwierdzono 2402 przypadki chorób zawodowych. Współczynnik zapadalności na 100 tys. zatrudnionych wynosił 23. Przy ogólnym spadku liczby chorób zawodowych w 2012 r. wzrosła o 56 (8,6%) liczba przypadków chorób zakaźnych lub pasożytniczych. Najwyższe współczynniki dotyczyły chorób zakaźnych lub pasożytniczych (6,8 na 100 tys. zatrudnionych), pylic płuc (5,5 na 100 tys.), ubytku słuchu (2,1 na 100 tys.), chorób obwodowego układu nerwowego (2 na 100 tys.), narządu głosu (1,9 na 100 tys.) i układu ruchu (1,1 na 100 tys.). Wymienione patologie stanowiły łącznie 84% wszystkich chorób zawodowych. Sekcjami gospodarki o charakterze przemysłowym, których dotyczyła najwyższa zapadalność, były górnictwo i wydobywanie (288,3 na 100 tys.) oraz przetwórstwo przemysłowe (27,9 na 100 tys.). Pod względem terytorialnego rozproszenia najwyższą zapadalność odnotowano w województwie śląskim (46,2 na 100 tys. pracujących), a najniższą w opolskim (4,2). Wnioski: Utrzymuje się tendencja spadkowa zapadalności na choroby zawodowe. Zróżnicowanie zapadalności w województwach na choroby narządu głosu u nauczycieli wskazuje na brak jednolitych standardów profilaktycznych, diagnostycznych i orzeczniczych. Med. Pr. 2013;64(3):317–326