Wstęp: Wirusowe zapalenie wątroby jest drugą najczęściej stwierdzaną zakaźną chorobą zawodową i rozpoznawaną głównie u pracowników ochrony zdrowia. Ta grupa zawodowa jest najbardziej narażona w miejscu pracy na ryzyko ekspozycji na patogeny krwiopochodne, w tym wirusy HBV i HCV. Celem badania była ocena skuteczności działań ukierunkowanych na bezpieczeństwo pracy w placówkach ochrony zdrowia, częstości incydentów ekspozycji na materiał biologiczny w ostatnich 12 miesiącach poprzedzających badanie oraz ich zgłaszalności. Materiał i metody: Do analizy użyto badania kwestionariuszowego przeprowadzonego w latach 2009-2010 wśród 1138 pracowników ochrony zdrowia. Wyniki: Ekspozycja na materiał biologiczny miała miejsce u 242 pracowników (21% całej grupy). Tylko 146 osób zgłosiło te zdarzenia odpowiednim służbom. Przypadkowe przerwanie ciągłości tkanek miało związek z postrzeganiem pracy jako obarczonej wysokim stopniem narażenia (OR = 3,69, p = 0,0027), zatrudnieniem w ambulatoryjnych (w porównaniu ze stacjonarnymi) placówkach ochrony zdrowia (OR = 1,71, p = 0,0089), przekonaniem o niewystarczającym poziomie przekazywanych przez zakład pracy informacji na temat zakażeń krwiopochodnych oraz brakiem procedur i wiedzy dotyczących raportowania ekspozycji. Wnioski: Mimo prezentowania w różnych publikacjach wytycznych dotyczących postępowania poekspozycyjnego, szczególnie w placówkach nieświadczących usług całodobowych, procedury te są nieznane bądź nieprzestrzegane. Powinien być kładziony większy nacisk na szkolenie pracowników, szczególnie w zakresie ryzyka transmisji zakażeń oraz korzyści płynących z przestrzegania procedur poekspozycyjnych i zgłaszania przypadków ekspozycji. Med. Pr. 2013;64(1):1-10