Wstęp: Celem pracy była ocena przydatności Skali Senności Epworth (SSE) i Kwestionariusza Berlińskiego (KB) w diagnostyce przesiewowej zespołu obturacyjnego bezdechu sennego (obstructive sleep apnea syndrome – OSAS). Oceniono przydatność obu testów do rozróżniania osób zdrowych od osób z łagodnym OSAS (wskaźnik bezdechu i spłyceń oddechu (apnea-hypopnea index – AHI) < 15/godz.) i pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim OSAS (AHI ≥ 15/godz.). Materiał i metody: Do badania włączono 223 pacjentów z podejrzeniem zaburzeń oddychania w czasie snu, którzy wypełnili SSE i KB. Uproszczoną polisomnografię wykonano z wykorzystaniem urządzeń Porti SleepDoc. W przypadku stwierdzenia AHI ≥ 15/godz. lub AHI ≥ 5/godz. i jednoczesnego występowania objawów klinicznych rozpoznawano OSAS. Wyniki: Wynik SSE był istotnie wyższy w grupie badanej niż w grupie porównawczej (8,9±5,9 vs 11,6±5,2 pkt, p < 0,0001), natomiast odsetek osób z wysokim ryzykiem OSAS według KB nie różnił się istotnie w obu grupach (83,7% vs 92,3%, p > 0,05). Czułość SSE wyniosła 53,2%, a KB – 93,1%, natomiast swoistość SSE – 8,8%, a KB – 16,2%. Odnotowano słabą korelację między wynikiem SSE a AHI i wskaźnikiem bezdechów (odpowiednio: r = 0,22, p = 0,001 vs r = 0,24, p < 0,001). Wnioski: Ze względu na niską czułość SSE nie powinna być stosowana jako samodzielny test przesiewowy w diagnostyce OSAS u kandydatów na kierowców. Natomiast KB, mimo że cechuje się dużą czułością w rozpoznawaniu umiarkowanego lub ciężkiego OSAS (AHI ≥ 15/godz.), z powodu bardzo niskiej swoistości może przyczyniać się do kierowania osób zdrowych na zbędną diagnostykę. Med. Pr. 2016;67(6):721–728