Wstęp: Podczas pracy w kopalni często dochodzi do urazów, które powodują poważne konsekwencje społeczno-ekonomiczne. Wcześniej przeprowadzone badania wykazały, że powstanie urazów u górników wynika z wielu czynników – demograficznych i behawioralnych, a także związanych ze zdrowiem zatrudnionych oraz środowiskiem pracy i jej warunkami. Brakuje jednak informacji na temat wpływu niektórych z tych czynników na opóźniony czas powrotu do pracy poszkodowanego w wypadku. Mogą się do tego przyczyniać cechy osobowe pracownika i jego rodziny, jego status społeczny i ekonomiczny, a także warunki pracy. Celem badania była ocena wpływu niektórych z ww. czynników na powrót do pracy poszkodowanego w wypadku w kopalni. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 109 pracowników podziemnej kopalni węgla, którzy ulegli wypadkowi w latach 2000– –2009. W wyniku przeprowadzonego badania kwestionariuszowego uzyskano m.in. następujące dane: datę urodzenia, wzrost i masę ciała, staż w zawodzie, spożycie alkoholu, czas trwania snu, choroby, stres w pracy, satysfakcję z pracy i typ urazu. Do analizy wyników użyto estymatorów Kaplana-Meiera i modelu proporcjonalnego hazardu Coxa. Wyniki: Obliczenia wykonane z wykorzystaniem metody Kaplana-Meiera wykazały, że duży wpływ na szybki powrót do pracy po urazie ma mniejsza liczba członków rodziny, dłuższy czas snu, brak stresu w pracy, niewystępowanie chorób, brak uzależnienia od alkoholu i wyższy dochód miesięczny. Natomiast analiza regresji Coxa wykazała, że istotnymi czynnikami ryzyka, które wpływają na czas powrotu górników do pracy, były występowanie choroby, satysfakcja z pracy i typ urazu. Wnioski: Kierownictwo kopalni powinno zwracać uwagę na istotne czynniki ryzyka urazów w celu opracowania efektywnych środków prewencyjnych. Med. Pr. 2016;67(6):729–742