Wprowadzenie: Optymalna dawka wysiłku fizycznego w profilaktyce miażdżycy jest przedmiotem badań. Celem analizy jest ocena zależności między wieloletnim poziomem aktywności fizycznej a wybranymi wskaźnikami subklinicznej miażdżycy w grupie aktywnych zawodowo mężczyzn. Materiał i metody: Do udziału w projekcie zaproszono wieloletnich podopiecznych Poradni Zdrowego Człowieka Uniwersytetu Medycznego w Łodzi bez objawów chorób układu krążenia. U wszystkich uczestników przeprowadzano wywiad, przedmiotowe badanie lekarskie i badania dodatkowe. Poziom AF był oceniany za pomocą standaryzowanych kwestionariuszy. Spośród 132 mężczyzn, którzy odpowiedzieli na zaproszenie, do nieinwazyjnej oceny wskaźników subklinicznej miażdżycy zakwalifikowano 101 osób. Przeprowadzono ocenę grubości kompleksu intima-media tętnic szyjnych (IMT), wskaźnika uwapnienia naczyń wieńcowych (CAC) i wskaźnika reaktywnego przekrwienia (RHI) metodą endoPAT 2000. Wyniki: Wyniki wstępne opracowano w grupie 60 mężczyzn w wieku 61,3±8,8 lat. Badani najczęściej deklarowali małą aktywność fizyczną, związaną z pracą zawodową. Badaną kohortę podzielono na 3 grupy w zależności od wyjściowego poziomu rekreacyjnej aktywności fizycznej (leisure-time physical activity - LTPA). Większość badanych utrzymała wyjściowy poziom LTPA trakcie całej obserwacji. W ostatnim badaniu kontrolnym grupa o najwyższym poziomie LTPA charakteryzowała się najkorzystniejszym profilem ryzyka sercowo-naczyniowego. Zarówno dawka AF, jak i wydatek energetyczny istotnie korelowały z CAC, IMT oraz RHI. W grupie o wysokim poziomie LTPA odnotowano istotnie niższy średni wskaźnik CAC, IMT (p < 0,01) oraz istotnie wyższy średni RHI (p < 0,05) w porównaniu z grupą o najmniejszym wydatku energetycznym. Wnioski: Analiza wstępna wskazuje na protekcyjny efekt wieloletniego wysokiego poziomu LTPA w zakresie występowania subklinicznej miażdżycy u mężczyzn. Med. Pr. 2013;64(6):785–795