Wprowadzenie: Osoby wykorzystujące głos zawodowo (m.in. wykładowcy) mówią z różnym poziomem natężenia głosu. Regulują je świadomie (np. uwypuklając znaczenie fragmentów przekazu) i nieświadomie (np. w obecności wysokiego poziomu tła akustycznego, tzw. efekt Lombarda, albo z powodu złych właściwości akustycznych pomieszczeń, ubytku słuchu wykładowcy, budowy narządu jego głosu, przyzwyczajeń i innych). Przedmiotem artykułu jest wstępne potwierdzenie tezy, że w pomieszczeniach o takich samych właściwościach akustycznych różni wykładowcy mówią z różnym poziomem natężenia głosu. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 10 wykładowców prowadzących wykłady w tej samej sali wykładowo-konferencyjnej. Parametrem określającym natężenie ich głosu był poziom dźwięku A głosu, określany w odległości 1 m od ust wykładowcy. Porównano wartości poziomu natężenia głosu wykładowców z zalecanymi wartościami tego poziomu podanymi w PN-EN ISO 9921. Wyniki: Dziewięciu na 10 wykładowców prowadziło wykłady ze średnim poziomem natężenia głosu normalnym (60-65 dB), a tylko jeden wykładowca (pełnoetatowy nauczyciel akademicki) prowadził wykłady głosem podniesionym (66-71 dB). Wnioski: Stwierdzono, że w pomieszczeniu o tych samych warunkach akustycznych wykładowcy mówią z różnym natężeniem głosu. Niektóre z badanych osób sporadycznie, a jedna przez cały czas, mówią z poziomem natężenia głosu określanym według PN-EN ISO 9921 jako głos podniesiony. Wyniki badań wstępnych skłaniają do przeprowadzenia badań u większej liczby wykładowców. Med. Pr. 2013;64(6):797–804