Wstęp: Dziennikarstwo zostało dobrze poznane pod kątem objawów stresu traumatycznego występujących u osób pracujących w zawodzie, jednak niewiele wiadomo o chronicznym stresie zawodowym w tej grupie. Niniejszy artykuł jest odpowiedzią na deficyt danych dotyczących ryzyka psychospołecznego u dziennikarzy. Celem badania było uzyskanie odpowiedzi na pytania: które zagrożenia psychospołeczne (ZP) są wskazywane najczęściej jako stresogenne w zawodzie dziennikarza, czy istnieją różnice w zakresie narażenia na ZP i ich stresogenność między dziennikarzami a innymi grupami zawodowymi, jakie są związki między stresogennością ZP a ich skutkami oraz jakie jest ryzyko ujawnienia się negatywnych skutków (gorszego funkcjonowania zawodowego i stanu zdrowia) w wyniku doświadczania stresu. Materiał i metody: W badaniach wykorzystano Skalę Ryzyka Psychospołecznego przeznaczoną do badania występowania ogólnych i specyficznych stresorów zawodowych oraz poziomu ich stresogenności. Analiza objęła 211 dziennikarzy z polskich redakcji prasowych, radiowych i telewizyjnych. Wyniki: Dziennikarze doświadczają stresu zawodowego na poziomie przeciętnym, ale istotnie niższym niż inne grupy zawodowe. Stwierdzono ryzyko niższej samooceny stanu zdrowia w zależności od stresogenności specyficznych zagrożeń zawodowych (OR = 1,849, 95% CI: 1,068-3,203), ryzyko niezadowolenia z organizacji pracy na skutek stresu wynikającego z kontekstu pracy (OR = 1,942, 95% CI: 1,125-3,352) oraz mniejszego zadowolenia z relacji ze współpracownikami w wyniku stresu powodowanego patologiami w relacjach (OR = 2,012, 95% CI: 1,184-3,419). Wnioski: Wśród dziennikarzy doświadczanie stresu stanowi ryzyko dla zdrowia, wpływa na zadowolenie z organizacji pracy i relacje ze współpracownikami. Bez względu na poziom stresu w danej grupie pracowników, należy szacować ryzyko psychospołeczne, ponieważ nawet przeciętny poziom stresu może wiązać się z ryzykiem wystąpienia konsekwencji w różnych obszarach funkcjonowania. Med. Pr. 2014;65(1):85–97