Wprowadzenie: Ze względu na stosowanie promieniowania jonizującego medycyna nuklearna jest istotną i unikalną gałęzią metod diagnostycznych i leczniczych. Celem podjętych badań była ocena narażenia wewnętrznego pracowników zakładów medycyny nuklearnej na jod promieniotwórczy 131I i technet 99mTc oraz ocena dawek pochodzących z ekspozycji zewnętrznej. Materiał i metody: Pomiary zawartości radiojodu 131I i technetu 99mTc w tarczycy osób pracujących z tymi radionuklidami (ok. 100 osób) wykonano w 4 ośrodkach medycyny nuklearnej. Zastosowano przenośny zestaw detekcyjny mierzący radionuklidy in situ. Dawki pochodzące z ekspozycji zewnętrznej mierzono, wykorzystując środowiskowe dozymetry termoluminescencyjne (thermoluminescent dosimeters - TLD) o dużej czułości. Wyniki: Zawartość radiojodu 131I w tarczycy wynosiła średnio: 83 Bq (zakres aktywności: 70-250 Bq) w grupie personelu technicznego, 280 Bq (zakres: 70-4000 Bq) w grupie personelu medycznego i 275 Bq (zakres: 70-1000 Bq) w grupie personelu pomocniczego. Średnia zawartość technetu 99mTc w tarczycy wynosiła ok. 1500 Bq (zakres: 50-1800 Bq). Otrzymana moc dawek pochodzących z ekspozycji zewnętrznej mieściła się w zakresie 0,5-10 μGy/godz. Wnioski: Oszacowana średnia dawka skuteczna pochodząca z inhalacji radiojodu 131I stanowiła mniej niż 5% rocznego limitu dla narażenia zawodowego, które wynosi 20 mSv/rok. Med. Pr. 2013;64(5):625–630