Wstęp: Celem pracy było potwierdzenie, na podstawie wyników porównań międzylaboratoryjnych dla dozymetrów pierścionkowych, że stosowana metoda badawcza jest odpowiednia do pomiaru indywidualnego równoważnika dawki HP(0,07). Ponadto w pracy przedstawiono procedury kalibracyjne stosowane podczas walidacji metody badawczej przed wdrożeniem do rutynowych pomiarów związanych z oceną narażenia pracowników na działanie promieniowania X i γ. Materiał i metody: Przedmiotem porównań międzylaboratoryjnych były dozymetry pierścionkowe wykonane z elastycznego tworzywa o standardowej średnicy 20 mm i z umieszczonymi wewnątrz dwoma detektorami termoluminescencyjnymi (TL) typu MTS-N - po naeksponowaniu u organizatora porównań odczytywano je za pomocą nowego, manualnego czytnika detektorów TL (prod. FIMEL, Francja). Wszystkie ekspozycje dozymetrów, przeprowadzone dla celów walidacyjnych ww. czytnika, wykonano we wzorcowych wiązkach promieniowania X i γ z zastosowaniem fantomu prętowego ISO. Metodyka wykonanych ekspozycji była odpowiednia do potrzeb pracowni oraz zgodna z metodami stosowanymi przez Europejskę Grupę ds. Dozymetrii Promieniowania (European Radiation Dosimetry Group - EURADOS) - organizatora porównań międzylaboratoryjnych o europejskim zasięgu w zakresie dozymetrii indywidualnej. Wyniki: Wykonane charakterystyki - energetyczna, dawkowa i kątowa dozymetru pierścionkowego - umożliwiły opracowanie wzoru dotyczącego oszacowania indywidualnego równoważnika dawki HP(0,07) oraz poddania go testowi weryfikacyjnemu. Stwierdzono zadowalający wynik testu oceny wielkości HP(0,07) i tym samym potwierdzono gotowość wdrożenia czytnika termoluminescencyjnego do stosowanej metody badawczej oraz uczestniczenia w porównaniach międzylaboratoryjnych. Wnioski: Laboratorium - zgodnie z wymaganiami Polskiego Centrum Akredytacji - uczestniczyło w porównaniach międzylaboratoryjnych (organizowanych przez grupę EURADOS) w zakresie pomiaru dawki równoważnej na ręce promieniowania jonizującego X i γ. Wynik porównania był pozytywny, a jego przedmiotem były dozymetry pierścionkowe. Potwierdzono tym samym prawidłowość realizowanej procedury badawczej. Med. Pr. 2013;64(5):631–637