Wstęp: Celem niniejszego badania było ustalenie, czy czynniki społeczno-demograficzne – wiek, płeć i staż pracy – oraz współistniejące schorzenia przewlekłe istotnie wpływają na subiektywną ocenę psychospołecznych warunków pracy przez pielęgniarki oraz czy wszystkie wyżej wymienione zmienne wpłynęły na długość absencji chorobowej w roku poprzedzającym badanie. Materiał i metody: Badaniem, prowadzonym od grudnia 2012 r. do stycznia 2013 r., objęto 789 pielęgniarek i pielęgniarzy zatrudnionych w publicznych i niepublicznych placówkach opieki zdrowotnej na terenie Białegostoku. Wszyscy respondenci wypełniali kwestionariusz Psychospołeczne Warunki Pracy. Wyniki: Kobiety uzyskiwały znamiennie wyższe wartości na skali pożądanych zmian oraz istotnie niższe wartości na skali dobrostanu niż mężczyźni. Wiek i staż pracy ankietowanych były znamiennie dodatnio skorelowane z wartościami skali wymagań i pożądanych zmian. Stwierdzono też istotne odwrotne korelacje między wiekiem i stażem pracy a wartościami na skali wparcia społecznego i dobrostanu. Ponadto staż pracy korelował odwrotnie z wartościami na skali kontroli. Respondenci chorujący przewlekle uzyskiwali znamiennie wyższe wartości skali pożądanych zmian oraz istotnie niższe skali kontroli i dobrostanu. Liczba dni absencji chorobowej była odwrotnie skorelowana z wartościami skali dobrostanu, także wśród pielęgniarek wolnych od schorzeń przewlekłych. Wnioski: Zarządzanie pracą pielęgniarek, podobnie jak w przypadku innych grup zawodowych, wymaga wprowadzenia technik z zakresu zarządzania zasobami ludzkimi oraz identyfikowania osoby odpowiedzialnej za koordynację pracy zespołu i diagnozę potrzeb psychospołecznych jego członków. Med Pr 2015;66(5):615–624