Wstęp: Celem badania było poznanie aktywności zawodowej chorych na padaczkę. Badano formy zatrudnienia chorych, sposób informowania o chorobie w miejscu pracy, wpływ wykształcenia na możliwość znalezienia zatrudnienia oraz zależność między kliniczną postacią padaczki a aktywnością zawodową. Materiał i metody: Badaniem objęto pacjentów leczonych ambulatoryjnie w warszawskiej poradni neurologicznej. Opracowano ankietę zawierającą pytania charakteryzujące badaną grupę pod względem socjodemograficznym i klinicznym oraz dotyczące zatrudnienia. Wyniki: Do badania włączono 197 dorosłych chorych z rozpoznaną padaczką (64 aktywnych i 133 nieaktywnych zawodowo). Spośród badanych 47,7% zdeklarowało, że choroba utrudnia lub utrudniała im podjęcie pracy, a 77,2% przyznało, że wystąpienie napadu padaczkowego w pracy wpłynęło negatywnie na komfort pracy. W grupie czynnych zawodowo 42,2% osób poinformowało w miejscu zatrudnienia o chorobie – istotna statystycznie była różnica między chorymi z napadami pierwotnie uogólnionymi a ogniskowymi i wtórnie uogólnionymi (30,61% vs 2,63%, p < 0,05). Poziom wykształcenia istotnie wypływał na zatrudnienie (47,06% pracujących chorych z wykształceniem wyższym vs 9,76% z wykształceniem podstawowym, p < 0,05). Nie wykazano istotnych zależności między czasem trwania choroby lub liczbą napadów a informowaniem o chorobie w miejscu pracy (p > 0,05). Status zawodowy także nie wpływał na różnice w opiniach dotyczących utrudnień w znalezieniu pracy (p > 0,05). Wnioski: Padaczka jest istotną przeszkodą w podejmowaniu i utrzymaniu pracy. Mniej niż 1/2 chorych zatrudnionych (częściej chorzy z łagodniejszą postacią padaczki) mówi o swojej chorobie w miejscu pracy, prawdopodobnie z powodu wcześniejszych negatywnych doświadczeń. Czynnikiem sprzyjającym podjęciu i utrzymaniu pracy zawodowej chorych jest wykształcenie, dlatego programy wspierające zatrudnienie powinny ułatwiać dostęp do edukacji. Med. Pr. 2015;66(3):343–350