Wstęp: Radiofarmaceutyk to produkt będący połączeniem niepromieniotwórczego związku chemicznego i znacznika izotopowego. Na bogatej liście izotopów mających zastosowane w medycynie na uwagę zasługują 2 – technet-99m (^99mTc) i fluor-18 (¹⁸F). Ich podobieństwo ogranicza się jedynie do diagnostycznego obszaru stosowalności, a dzieli je m.in. rodzaj i energia emitowanego promieniowania, czas połowicznego rozpadu czy w szczególności sposób produkcji. Izotop ^99mTc uzyskuje się dzięki generatorom nuklidów krótkożyciowych – molibdenu-99 (⁹⁹Mo)/^99mTc, a ¹⁸F powstaje w reakcji jądrowej zachodzącej w cyklotronie. Stosunkowo łatwy sposób obsługi generatora ⁹⁹Mo/^99mTc w porównaniu z koniecznością wykorzystania cyklotronu wydaje się sprzyjać zasadzie optymalizacji ochrony radiologicznej personelu. Weryfikacja tezy dotyczącej wpływu automatyki zarówno produkcji znacznika ¹⁸F, jak i procesu znakowania deoksyglukozy na zoptymalizowanie ochrony radiologicznej pracowników w porównaniu z manualnymi procedurami wykonywanymi podczas znakowania preparatów izotopem ^99mTc. Materiał i metody: Dawki równoważne Hp(0,07) zmierzono w 5 zakładach medycyny nuklearnej i 2 ośrodkach produkujących znaczniki pozytonowe, w szczególności ¹⁸F. W pomiarach dozymetrycznych wykorzystano wysokoczułe detektory termoluminescencyjne wykonane z fluorku litu (LiF: Mg, Cu, P – MCP-N). Wyniki: Wśród czynności wykonywanych przez pracowników zarówno placówek produkujących ¹⁸F-fluorodeoksyglukozę (¹⁸F-FDG), jak i zakładów medycyny nuklearnej manualne procedury kontroli jakości oraz znakowanie preparatu mają największy wkład do zarejestrowanych wartości dawek Hp(0,07). Wnioski: Prosty sposób uzyskania znacznika ^99mTc podobnie jak złożony (choć w pełni zautomatyzowany) proces produkcji ¹⁸F-FDG optymalizuje ochronę radiologiczną personelu z wyłączeniem manualnych procesów znakowania związków chemicznych ^99mTc bądź kontroli jakości ¹⁸F-FDG. Med. Pr. 2018;69(3):317–327