Wstęp: Efekt Lombarda polega na zwiększaniu poziomu natężenia głosu w środowisku, w którym występuje hałas. W artykule przedstawiono wyniki własnych badań poziomu natężenia głosu i poziomu dźwięku A tła akustycznego podczas normalnych zajęć lektorów. Celem badań było określenie, czy ww. parametry zależą od właściwości akustycznych sal oraz ilu lektorów mówi podnosząc głos. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 50 nauczycieli i wykładowców w 10 salach do prezentacji słownej o kubaturze 160–430 m³ i czasie pogłosu 0,37–1,3 s. Grupa A – 3 sale, które spełniały kryterium oparte na czasie pogłosu (maksymalna dopuszczalna wartość czasu pogłosu wg PN-B-02151-4:2015 to 0,6–0,8 s), grupa B – 3 sale, w których kryterium było spełnione na granicy, grupa C – 4 sale, które go nie spełniały. Kryterium podnoszenia głosu przyjęto na podstawie poziomu natężenia głosu (maksymalna wartość wg PN-EN ISO 9921:2005 to 65 dB). Wartości ww. parametrów określano z modów rozkładów wartości poziomu dźwięku A w czasie zajęć prowadzonych przez lektorów. Wyniki: Stwierdzono duże zróżnicowanie poziomu natężenia głosu lektorów. W salach z grupy A lektorzy nie mówili podniesionym głosem, natomiast głos podnosiło 21% lektorów w salach z grupy B i 60% lektorów w salach z grupy C. Wnioski: Właściwości akustyczne sal (określane czasem pogłosu) mają duży wpływ na natężenie głosu wykładowców (tj. podnoszenie przez nich głosu), co może wpłynąć na wzrost zagrożenia chorobami narządu głosu. Stwierdzono występowanie efektu Lombarda u nauczycieli i wykładowców prowadzących zajęcia w salach wykładowych i lekcyjnych. Med. Pr. 2015;66(4):487–496