Wstęp: Celem pracy była analiza wpływu narażenia na ołów na aktywność oksydazy ksantynowej (xanthine oxidase - XO). Dodatkowo wyznaczono stężenia kwasu moczowego (uric acid - UA) i kreatyniny. Natężenie stresu oksydacyjnego oszacowano na podstawie stężenia dialdehydu malonowego (malondialdehyde - MDA). Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 125 zdrowych pracowników huty cynku i ołowiu. Stopień narażenia na ołów oceniano na podstawie stężenia ołowiu i cynkoprotoporfiryny we krwi, a także kwasu delta-aminolewulinowego w moczu. Na podstawie stężenia ołowiu we krwi grupa badana została podzielona na tercyle. W próbkach krwi uzyskanych od uczestników badania dokonano analizy wyżej wymienionych parametrów biochemicznych. Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych pracowników administracji nienarażonych na ołów. Wyniki: Aktywność XO i stężenie MDA były znamiennie wyższe we wszystkich tercylach w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenie kreatyniny osiągnęło także znamiennie wyższe wartości, lecz tylko w środkowym i górnym tercylu. Z kolei stężenie UA było znamiennie wyższe wyłącznie w górnym tercylu. Jednocześnie zaobserwowano tendencję do wyższych wartości jego stężenia w dwóch pozostałych tercylach. Wnioski: Zawodowe narażenie na ołów indukuje wzrost aktywności XO, który może przyczyniać się do nasilenia stresu oksydacyjnego, mierzonego jako stężenie MDA, i powodować wzrost stężenia UA. Med. Pr. 2013;64(2):175–180