Cel: Celem analizy jest przedstawienie częstości występowania chorób zawodowych i czynników je wywołujących w poszczególnych sekcjach i działach gospodarki narodowej w Polsce. Materiał i metody: Analizę przeprowadzono na podstawie przypadków chorób zawodowych zgłoszonych obligatoryjnie z terenu całego kraju do Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych w latach 2009-2011. Dane przedstawiono w postaci liczb bezwzględnych i średnich rocznych współczynników zapadalności na 100 tys. pracujących w sekcjach i działach gospodarki narodowej według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Wyniki: W analizowanych latach średni roczny współczynnik zapadalności na choroby zawodowe wynosił 20,6 przypadków na 100 tys. pracujących. Najwyższe współczynniki odnotowano wśród pracujących w górnictwie i kopalnictwie (337,8), przy produkcji metali (169,8), wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych (81,6), pojazdów samochodowych i sprzętu transportowego (59,7), chemikaliów i wyrobów chemicznych (30,1). Specyficzne sytuacje, w których o stosunkowo wysokim współczynniku zapadalności decyduje jedna patologia występują w: leśnictwie, gdzie choroby odkleszczowe stanowią 96,3%, edukacji, w której dominują przewlekłe choroby narządu głosu stanowiące 96,5% oraz opiece zdrowotnej i pomocy społecznej, gdzie choroby zakaźne z przewagą WZW typu C stanowią 68,2% przypadków. Najczęstszymi przyczynami chorób zawodowych w sekcjach i działach przemysłowych o najwyższej zapadalności były: pyły przemysłowe, hałas i wibracja. W przetwórstwie przemysłowym azbest był przyczyną 20,5% przypadków chorób zawodowych oraz 55% nowotworów zawodowych. Wnioski: Wskazane w artykule sekcje i działy gospodarki narodowej o wysokim ryzyku zagrożenia chorobami zawodowymi powinny być objęte wnikliwym nadzorem nad warunkami pracy i wdrażaniem medycznych programów profilaktycznych. Med. Pr. 2013;64(2):161-174