Wstęp: Analizie poddano dane ze stacji sanitarno-epidemiologicznych z województwa zachodniopomorskiego z lat 2005–2014 w celu określenia zapadalności na boreliozę z Lyme u pracowników zawodowo narażonych na ukłucia kleszczy. Materiał i metody: W metodyce badań przyjęto, że niezbędnym warunkiem poprawności oceny trendu zmian zapadalności na boreliozę z Lyme, jednocześnie uwzględniającym realną skalę narażenia zawodowego, jest właściwe skonfrontowanie oficjalnych danych epidemiologicznych z danymi dotyczącymi liczby osób narażonych. Badaniami objęto wytypowaną grupę pracowników sektora leśnego, tj. zatrudnionych na stanowiskach nierobotniczych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych z siedzibami leżącymi w granicach administracyjnych województwa zachodniopomorskiego. Realizacja postulatów badawczych polegała na analizie i opracowaniu danych, o które wnioskowano do powiatowych stacji sanitarno-epidemiologicznych, a które zgodnie z wnioskiem miały dotyczyć zatrudnionych w leśnictwie oraz wskazywać na zajmowane stanowisko pracy. Wyniki: W latach objętych badaniami zarejestrowano ogółem 282 przypadki choroby zawodowej, które dotyczyły głównie osób zatrudnionych na stanowiskach leśniczego, podleśniczego i specjalisty służby leśnej. Uzyskane wartości współczynnika zapadalności charakteryzowały się dużą zmiennością, przy wiodącym udziale przypadków z lat 2008–2010, stanowiących łącznie 61,8% ogółu rozpatrywanych zdarzeń. Współczynnik zapadalności w latach 2008, 2009 i 2010 wynosił, odpowiednio: 2418, 2828 i 2646 przypadków na 100 tys. zatrudnionych. Wnioski: Wyniki badań wskazują, że dotychczas publikowane informacje o zapadalności na boreliozę z Lyme w sektorze rolnictwa, leśnictwa i łowiectwa mogą nie oddawać w pełni rzeczywistej skali ryzyka zawodowego. Med. Pr. 2017;68(2):211–220