Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu miejsca zamieszkania oraz innych wskaźników socjodemograficznych na częstość występowania zespołu zależności alkoholowej (ZZA) w mieście postindustrialnym liczącym > 100 tys. mieszkańców. Materiał i metody: Badaniem przeprowadzonym w latach 2004–2012 objęto 431 pacjentów z rozpoznaniem ZZA leczonych ambulatoryjnie lub szpitalnie mieszkających w Bytomiu. Analizowano wiek, płeć, stosunek do pracy, stan cywilny, wykształcenie oraz miejsce zamieszkania w mieście (dzielnica). Większość danych demograficznych uzyskano z Urzędu Miasta. Wyniki: Wykazano, że miejsce zamieszkania, płeć, wiek, wykształcenie i status zawodowy wpływają na rozkład występowania ZZA w obrębie dużego miasta postindustrialnego. Wnioski: Osoby uzależnione od alkoholu zgłaszające się na leczenie to w większości mężczyźni > 40 r.ż., z niskim wykształceniem, najczęściej bez pracy, zamieszkujący zurbanizowane dzielnice w centrum miasta i poprzemysłową część miasta (obszary najbardziej zagrożone występowaniem ZZA). Zamieszkiwanie w dzielnicy o charakterze podmiejskim może chronić przed uzależnieniem od alkoholu ze względu na mniejsze ryzyko narażenia na czynniki środowiskowe wpływające na rozpowszechnienie ZZA. Dodatkowymi czynnikami ochronnymi są co najmniej średnie wykształcenie oraz praca zarobkowa. Sąsiedztwo osób z ZZA ma szczególnie destrukcyjny wpływ na kobiety, które częściej popadają w uzależnienie w sprzyjającym uzależnieniu środowisku. Med. Pr. 2019;70(2):221–228