PRACA ORYGINALNA
Poczucie zagrożenia a stres − mediująca rola więzi społecznych w miejscu pracy na przykładzie zawodu ratownika górniczego
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Śląski / University of Silesia, Katowice, Poland (Wydział Pedagogiki i Psychologii, Instytut Psychologii, Zakład Psychologii Pracy i Organizacji / Faculty of Pedagogy and Psychology,
Institute of Psychology, Work and Organizational Psychology Department)
Data publikacji online: 09-05-2019
Autor do korespondencji
Marta Stasiła-Sieradzka
Uniwersytet Śląski, Wydział Pedagogiki
i Psychologii, Instytut Psychologii, Zakład Psychologii Pracy i Organizacji, ul. Grażyńskiego 53, 40-126 Katowice
Med Pr Work Health Saf. 2019;70(3):295-304
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp: Z wykonywaniem pracy w zawodach wysokiego ryzyka związane są poczucie zagrożenia i stres. Celem badań prowadzonych
w grupie ratowników górniczych od grudnia 2016 r. do maja 2017 r. było określenie związku między tymi zmiennymi. Przyjęto,
że jakość więzi społecznych ze współpracownikami pełni rolę mediatora zakładanego związku. Materiał i metody: Próba liczyła
232 ratowników górniczych zatrudnionych w stacjach ratowniczych na terenie Polski. Zagrożenie w pracy określono za pomocą Kwestionariusza
poczucia zagrożenia w pracy Mamcarza, do badania poczucia stresu zastosowano Kwestionariusz poczucia stresu Plopy
i Makarowskiego, a pomiar jakości więzi społecznych przeprowadzono za pomocą Skali więzi społecznych Skarżyńskiej. Wyniki: Zaobserwowano ujemny związek pomiędzy poczuciem zagrożenia a poziomem odczuwanego stresu. Poczucie więzi społecznych ze
współpracownikami pełni rolę mediatora w relacji pomiędzy tymi zmiennymi. Wnioski: Więzi społeczne redukują stres wywołany
poczuciem zagrożenia i stanowią ważny czynnik wspierający radzenie sobie z negatywnymi emocjami. Uzyskane wyniki pozwalają
przedstawić praktyczne wytyczne dotyczące przede wszystkim wzmacniania działań adaptacyjnych i integracyjnych w zespołach realizujących
zadania w warunkach zagrożenia. Autorki badań zwracają uwagę, że działania te powinny dotyczyć 3 obszarów: adaptacji
nowych członków grupy, wzmacniania pozytywnych relacji w zespołach i wsparcia w sytuacji traumatycznej w okresie rekonwalescencji.
Med. Pr. 2019;70(3):295–304