W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące diagnostyki chorób odkleszczowych w Polsce, które stanowią obecnie jedną z grup chorób zawodowych o najszerszym zasięgu na terenie naszego kraju. Problem ten jest aktualny z uwagi na stale rosnącą liczbę przypadków zachorowań na choroby odkleszczowe (m.in. boreliozę z Lyme, odkleszczowe zapalenie mózgu, tularemię, gorączkę Q, ludzką anaplazmozę granulocytarną, babeszjozę). Odzwierciedlają ten stan zwłaszcza ostatnie meldunki epidemiologiczne Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny (NIZP – PZH) w Warszawie. W niniejszym artykule zawarto również informacje dotyczące taksonomii wektorów poszczególnych czynników etiologicznych chorób tej grupy i ich rezerwuarów oraz możliwości transmisji przedstawionych drobnoustrojów. Ryzyko zakażenia nimi dotyczy szczególnie osób przebywających na terenach leśno-łąkowych w celach zarówno rekreacyjnych, jak i zawodowych (pracowników terenów leśnych, rolników, osób związanych z łowiectwem). Artykuł zawiera najnowsze dane z zakresu epidemiologii, etiopatogenezy, symptomatologii, diagnostyki laboratoryjnej i wpływających na nią czynników, opracowane z uwzględnieniem obowiązujących na terenie Polski zaleceń Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych oraz rekomendacji Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych. Szczególny nacisk położono na problematykę współczesnych metod laboratoryjnych wykorzystywanych w trudnej diagnostyce chorób odkleszczowych z uwzględnieniem algorytmów diagnostycznych oraz fazy przedanalitycznej (rodzaj materiału biologicznego) i analitycznej tych badań (metody referencyjne, skuteczność poszczególnych technik, czynniki interferujące, prawidłowość postępowania diagnostycznego). Med. Pr. 2016;67(1):73–87