Wstęp: Schorzenia narządu głosu zajmują 3 miejsce wśród rozpoznawanych chorób zawodowych w Polsce. Nadal istnieje potrzeba wdrażania skutecznych i ekonomicznych metod prewencji pierwotnej i wtórnej zaburzeń głosu u nauczycieli. Celem pracy była ocena skuteczności kompleksowej rehabilitacji głosu u nauczycieli prowadzonej w warunkach szpitala uzdrowiskowego. Materiał i metody: Przedstawiono wyniki kompleksowej rehabilitacji głosu przeprowadzonej podczas 24-dniowego turnusu sanatoryjnego u 100 nauczycielek ze stażem pracy 10–30 lat (M = 17 lat). W pierwszym i ostatnim dniu turnusu wykonano badania laryngologiczne i foniatryczne [czas fonacji (maximum phonation time – MPT), ocenę percepcyjną głosu w skali GRBAS, badanie laryngowideostroboskopowe, analizę akustyczną głosu], wypełnienie Kwestionariusza samooceny głosu (Voice Handicap Index – VHI), ocenę logopedyczną i audiometrię tonalną. W zakres programu terapeutycznego wchodziły: zajęcia edukacyjne dotyczące higieny głosu, terapia głosu, fizjoterapia i psychoterapia. Efekty rehabilitacji sanatoryjnej pacjenci oceniali również w badaniu ankietowym. Wyniki: Stwierdzono poprawę obiektywnych parametrów akustycznych, oceny percepcyjnej głosu, samoceny głosu VHI i MPT. Zmiany w sposobie fonacji potwierdzono w badaniu laryngowideostroboskopowym, w którym obserwowane zwarcie fonacyjne poprawiło się znamiennie u 30% badanych. W ankiecie oceniającej korzyści z sanatoryjnej rehabilitacji głosu 97% uczestników potwierdziło skuteczność i celowość okresowego powtarzania takiej rehabilitacji. Wnioski: Wyniki przedstawionych badań i pozytywne oceny uczestników rehabilitacji sanatoryjnej potwierdzają skuteczność sanatoryjnej terapii zawodowych zaburzeń głosu. Leczenie i rehabilitacja w formie stacjonarnej powinny zmierzać do poprawy głosu oraz kontynuacji pracy zawodowej. Tak ukierunkowane postępowanie może przyczynić się do zmniejszenia nakładów finansowych związanych z leczeniem, urlopami dla poratowania zdrowia i rentami zawodowymi. Med. Pr. 2021;72(4):399–405