Wstęp: W ostatnich latach obserwowany jest wzrost liczby osób cierpiących na choroby wywołane przez grzyby pleśniowe i drożdżopodobne. Mimo to wiedza na temat bioróżnorodności patogenów grzybowych w środowisku pracy jest ciągle niedostateczna. Celem pracy była ocena narażenia na grzyby rozprzestrzeniające się drogą powietrzną w środowisku pracy zanieczyszczonym pyłem organicznym pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Materiał i metody: Próbki bioaerozolu pobrano w 3 zakładach pracy (ferma drobiu, elektrownia spalająca biomasę i oczyszczalnia ścieków) za pomocą zestawów pomiarowych złożonych z uniwersalnych aspiratorów i poborników guzikowych. Ilościową i jakościową analizę aerozolu grzybowego przeprowadzono metodą hodowlaną, opartą na analizie makro- i mikroskopowej. Wybrane szczepy poddano analizie genetycznej za pomocą łańcuchowej reakcji polimerazy (polymerase chain reaction – PCR) z użyciem par primerów do wewnętrznych regionów niekodujących (internal transcribed spacers – ITS): ITS1–ITS2, ITS3–ITS4 i ITS1–ITS4. Wyniki: Średnie stężenie aerozolu grzybowego na stanowiskach pracy wynosiło 1,2×102–2,1×106 jtk/m³. Najwyższe stężenie grzybów zaobserwowano na stanowiskach pracy na fermie drobiu, a najniższe w oczyszczalni ścieków. Analiza jakościowa wykazała, że na stanowiskach pracy w elektrowni i oczyszczalni ścieków dominującym gatunkiem w stosunku do całości izolowanej mykobioty był Aspergillus fumigatus. Zgodność wyników identyfikacji tego patogenu uzyskanych metodą hodowlaną i molekularną dotyczyła 100% badanych szczepów. Wnioski: Stężenie bioaerozoli zmierzone na stanowiskach pracy w fermach drobiu przekraczało polskie propozycje wartości dopuszczalnych dla grzybów, tj. 5×104 jtk/m³. Wykazano wysoką zgodność identyfikacji patogenu A. fumigatus przy użyciu metody tradycyjnej (hodowlanej) i metody genetycznej. Ponieważ długotrwałe narażenie w środowisku pracy na konidia A. fumigatus może prowadzić do wystąpienia u pracowników dolegliwości zdrowotnych, konieczne jest stosowanie przez nich odpowiednich środków ochronnych. Med. Pr. 2018;69(3):269–280